Æskan - 01.11.1969, Blaðsíða 56

Suður heiðar í nýrri útgáfu
Um þessar mundir er væntanleg ný út-
gáfa af hinni vinsælu unglingabók SuSur
heiSar eftir Gunnar M. Magnúss. Las
Gunnar söguna í Stundinni okkar í Sjón-
varpinu síSastliSið haust við ágætar undir-
tektir. Var sagan skreytt myndum, um
100 alls, eftir Þórdísi Tryggvadóttur. Eftir
lestur sögunnar í sjónvarpinu var mikiS
spurt eftir bókinni í bókabúSum og bóka-
söfnum, en þaS eru eilefu ár siSan hún
kom út síSast. Útkomu hennar mun því
verSa fagnaS nú. Þessi ágæta saga hefur
veriS þýdd á nokkur erlend mái og hvar-
vetna átt vinsældum aS fagna. Hún hefur
einnig veriS gefin út á blindraletri og notuS
hér á landi viS kennslu blindra.
Gunnar M. Magnúss er lesendum Æsk-
unnar aS góSu kunnur frá fornu fari.
Hann birti margar æskusögur sínar í blaS-
inu, auk þess skrifaSi hann framhaldssög-
una Bærinn á ströndinni og Undir bláum
seglum fyrir Æskuna. Þær eru um Jón
Gugguson og GuSrúnu Lukku. Þessar sög-
ur hafa báSar veriS gefnar út og nýlega -
lesnar í barnatíma útvarpsins. Gunnar hef-
ur skrifaS og gefiS út nálega 40 bækur,
þar af níu, sem skrifaSar eru fyrir börn og
unglinga. Hitt eru skáldsögur, leikrit og
fræSibækur ýmiss konar.
ASalsöguhetjurnar i SuSur heiSar eru
fjórir drengir: Salli í SmiSjunni, Ellert i
Götu, Árni Árna og Nói Nóason. Auk þess
kemur Siggi sóti mikiS viS sögu, þá Ólafur
Spánarfari o. fl. Sagan gerist i fiskiþorpi.
Salli i SmiSjunni, sem er foringi drengj-
anna, hefur veriS á fiskiskipi i fyrsta sinn
og veriS aSstoSarkokkur, „litli brasarinn",
eins og sjómennirnir kölluSu hann. Kaflinn,
sem hér er birtur, er úr miSri bókinni, og
segir frá því, er Salli kemur heim til sín
eftir aS hafa veriS á sjónum um sumariS.
Heitir kaflinn:
Hænsnaræktin og
forogripasafnið
Gunnar M. Magnúss.
heim til góðra vina, eftir langa burtveru.
Salli átti vinum að fagna, þegar hann kom heim.
Hann kom inn í húsið hraustur og glaður, kvartaði ekki undan
neinu misjöfnu um sumarið, og lagði litla gjöf til foreldra sinna
á borðið.
Mömmu sinni gaf hann fallega glerskál og pabba sínum vasa-
hníf, en systkinin fengu gráfíkjur og brjóstsykur i bréfpokum.
En auk þess kom hann nú með peninga í heimilið, í fyrsta
sinn svo nokkru munaði.
Og mamma hans bakaði pönnukökur og kleinur, það var há-
tíð í Smiðjunni.
Kökuilminn lagði um allt, og brátt fréttist um nágrennið að
Salli væri kominn.
Innan stundar voru beztu vinirnir komnir að dyrunum, en
Salli kom út á tröppurnar og útbýtti gómsætum pönnukökum og
glóðvolgum kleinum. Þetta var svo gott, að vinina langaði í meira,
og Salli sótti inn meira góðgæti. Svo var lagt af stað með volgar
kleinur í vösunum.
Ellert í Götu, Árni Árna og Nói sögðu frá öllu því merkilegasta.
Þeir höfðu svo sem ekki verið iðjulausir um sumarið, meðan
Salli var á sjónum.
Ónei.
Þeir höfðu stundum verið i fiskvinnu, bæði i breiðslu og sam-
antekningu, en auk þess notað vel frístundirnar. Til dæmis höfðu
þeir safnað spýtum og tjörupappa og bárujárnsplötum.
Svo byggðu þeir hænsnagirðinguna, eða réttara sagt hænu-
girðinguna, því að hænan var ekki nema ein.
Það var saga að segja frá því öllu saman.
Þegar þremenningarnir voru búnir að reka niður staura í
kálgarðshorni hjá Eliert i Götu, fengu þeir að vita, að þeir mættu
ekki hafa hænuna þar. Auk þess voru þeir áminntir um að vera
ekki að neinum leikaraskap með dýrin.
Það þurfti þvi að fara annað og loks fannst staður hjá stórum
steini í brekku utanvert í þorpinu.
Steinninn var hafður fyrir gafl, út frá honum átti svo bygging-
in að koma.
Að þremur dögum liðnum var girðingin tilbúin, með vírneti
í kring, og Ellert kom með mórauða og bústna hænu og tróð
henni nauðugri inn í girðinguna.
Aldrei hefur víst verið horft eins mikið á eina mórauða og
algenga hænu, eins og þessa.
Og aldrei hefur vist verið beðið með meiri eftirvæntingu eftir
eggi.
Drengirnir stóðu við virnetið og ýttu nefjunum gegnum möskv-
ana og störðu á allar hreyfingar hænunnar, hvernig hún rykkti
548