Æskan - 01.10.1975, Blaðsíða 9

Seyma flugvélarnar uppi á tauskápnum, vegna Pysens.
^ann át einu sinni upp til agna vængina af falleg-
Ustu B-29-unni hans Knútta. Hann var ómögulegur
strákurinn. Hann er hættur þessu núna, sem betur
fer- Svo kom Pysen og hann heitir Patrik í höfuðið á
Pabba. Til þess að aðskilja báða Patrikana, fór
^emrna að kallá þann yngri Pysen.
. ^n fyhr þremur árum kom þó samt sem áður
0felía. Mamma fékk vilja sínum framgengt að lok-
Urn- Pabbi nennti ekki að strita lengur á móti. En
Peð nafn notum við samt aldrei. Við köllum hana
1 lu 0, og það heitir hún enn þann dag í dag. Jafnvel
^mma segir litla O. Litla O var fyrst svo lítil að mað-
Ur Sa hana tæpast, en hún heyrðist þeim mun meira.
Un hjalaði, hló, skældi og skrækti. Hún þagði aldrei.
Un var ekki beinlínis falleg, en það var gaman að
enni. Hún leit út eins og lítill Kínverji, með augu
®'ns og svartar perlur, hér um bil ekkert hár, aðeins
°r'hinn topp yfir miðju enni. En hún hafði gaman af
ari annarra og greip í það með hnefunum, þegar
^aður kom nálægt. Mamma heldur því fram, að litla
sé sú eina af börnunurn sem líkist sér. Hún fer
sJálfsagt á leiksviðið, segir mamma, hún hefur svo
svipbrigði og mikið skap. Þegar hún var lítil, rak
jUn UPP gleðióp af hrifningu, þegar hún gat togað
harið á einhverjum. Og þegar hún vildi ekki meiri
raut, sló hún með hendinni ofan í diskinn svo graut-
rinn skvettist upp á gardínurnar. En þegar hún fékk
koma til pabba, skein hún sem sólin og hjalaði
9 söng. Hún var mesti vargur en það var býsna gam-
aö henni stundum.
^hegar O litla kom, var ekki pláss fyrir okkur öll
okL^9- var n°9u erfitt áður, þó við þrengdum
I kur saman. Við sváfum í borðkróknum, innri gang-
og baðherberginu. Við tókum rúmfötin upp á
^a9mn og geymdum þau á ýmsum stöðum. Hvar átti
U aö láta litlu O. Það var ekki einu sinni pláss fyrir
^ ^Urúm, hvað þá meira. íbúðin var fyrir hjón með
i 6st tvö börn og svo var það líka þegar við fluttum
^' ^abbi, sem alltaf var útsjónarsamur, hafði smíðað
^nda okkur alls konar rúm, sem dregin voru út og
Se saman. Við sváfum í skápum, skúffum og stólum,
f ^ hægt var að draga út. Ég lá í ganginum með
Urna inni í baðherberginu og allir sem ætluðu að
ftlinaSt ' baðherbergið á nóttunni urðu að klifra yfir
fll . rúnn, sem var kallað skrapatólið. Það var búið
Ur sVkurkössum og það brakaði og brast í því í
sinn sem maður hreyfði sig. Á daginn var
I lagt saman undir saumavélinni. Það var allt í
n^eð pláss þegar pabbi var á ferðalögum. En þeg-
ar
í bænum, þá varð Mirra að fara úr rúmi hans. Þá fékk
hún skrapatólið, en ég varð að sofa á straubretti,
sem lagt var á þrjá stóla, sem alltaf ýttust hver frá
öðrum, einhvern tíma á nóttunni.
Við gátum ekki flutt, því það var ómögulegt að
fá íbúð. Ef einhver hefði fengist, kostaði hún of fjár.
Auk þess vildu húseigendur ekki leigja fjölskyldu með
mörg börn. Það dugði ekki, þótt við segðum að ekk-
ert okkar rifi sundur veggfóðrið eða skæri í dyrastaf-
ina eða hyggi við á parketgólfinu. Þeir slógu út frá
sér höndum, þegar þeir heyrðu að börnin væru sjö.
Það hefðu þeir reyndar gert meðan fjölskyldan var
helmingi minni, hvað þá nú, sagði mamma. Bæði
pabbi og mamma gengu sig alveg uppgefin í leit að
íbúð eftir húsnæðisauglýsingunum. En það var von-
laust. Sjö börn, aldrei hafði maður heyrt annað eins.
Þá datt mömrnu ráð í hug. „Eitthvað verður að gera.
Við verðum að reyna að fá einhvern til þess að taka
eitt af börnunum, þangað til við getum fengið stærri
íbúð.“
„Allir vinir okkar búa þröngt, við getum ekki beð-
ið neinn þeirra að bæta við hjá sér.“
„En ættingjarnir,“ sagði mamma, „eiga ættingjar
ekki að hjálpa hver öðrum?“
„Bella frænka býr í Norrköping," sagði pabbi, „og
svo langt í burtu viljum við ekki hafa neitt af börn-
um.“
„Ég átti nú ekki við Bellu,“ sagði mamma.
„Þú átt þó ekki við Enok frænda,“ sagði pabbi ó-
rólegur.
„ÖI frænda,“ sagði ég.
„Uss, Lassi!“ sagði mamma, „svona máttu ekki
segja.“
„Jú, Patrik litli, hvers vegna mætti ég ekki segja
svona um Enok frænda?“
„Hum,“ sagði pabbi og yppti öxlum. Hann er jú
reyndar aðeins hálfbróðir pabba. „Það er ekki hægt
að segja að hann hafi neinar skyldur. Og þú veist
nú hvernig hann er. Ég geri ekki ráð fyrir að hann
geri nokkuð fyrir okkur, jafnvel þó fröken Eternella
7