Æskan - 01.10.1975, Side 10

Orðsending
Um leið og viS sendum út októberblaðið, þá
viljum við vinsamlega minna alla þá sem eiga
eftir að greiða þennan árgang, að greiða gíró-
seðilinn, sem þeir hafa fengið sendan. Næsta
blað verður nóvember- og jólablað og það verð-
ur nú sem endranær aðeins sent skuldlausum
kaupendum. Jólablaðið er venjulega sett í póst
í desemberbyrjun og er því áríðandi að borga
blaðið fyrir þann tíma, svo það berist áskrifend-
um á réttum tíma. Innheimta áskriftargjalda hef-
ur gengið allvel og við þökkum öllum, sem nú
þegar hafa greitt, fyrir góð skil. Samt sem áður
eru nokkrir eftir og er það von okkar að þeir
bæti úr því hið fyrsta og sendi greiðslu. For-
eldrar og aðstandendur barna verða að hafa
vakandi augu fyrir því, að blað barnanna þeirra
sé greitt á réttum tíma.
ENN EINU SINNI TÖKUM VIÐ ÞAÐ FRAM,
AÐ GJALDDAGI ÆSKUNNAR ER 1. APRÍL ÁR
HVERT.
MEÐ SÍÐASTA BLAÐI KOM BÓKASKRÁ
ÆSKUNNAR. Notfærið ykkur þau kostakjör, sem
hún býður upp á. Pantið tímanlega, helst strax
í dag, svo þið fáið bækurnar fyrir jól. Einnig
er takmarkað upplag af mörgum góðum bók-
um, svo það er um að gera að vera fljótur að
panta.
Blaðið þakkar allar þær góðu gjafir sem Þv'
hafa borist og þá ekki siður hin hlýju bréf,
sem þeim hafa fylgt. Þá þökkum við fyrir alla
nýju kaupendurna sem blaðinu hafa bæst vegna
dugnaðar hinna mörgu vina blaðsins. HALDIÐ
VÖKU YKKAR, ÆSKUVINIR, ÞVÍ TAKMARKIÐ
ER, ÆSKAN INN Á HVERT BARNAHEIMILI
LANDSINS. Vaki skaparinn yfir ykkur og þjóð-
inni allri.
KÆR KVEÐJA
S. K. J.
vildi. Hann hefur að minnsta kosti aldrei hjálpað mér
með peninga, svo ég gæti gert eitthvað úr uppfinn-
ingum mínum.“
Enok frændi átti ölgerð á Söder og ég hafði fundið
upp á því að kalla hann Öl frænda, þegar ég var lít-
ill. Það var svo sem ekkert fyndið, en það var létt að
segja það. Systkini mín tóku þetta upp eftir mér þó
foreldrar okkar bönnuðu það. Öl frænda líkaði ekki
nafnið og honum líkaði heldur ekki við okkur. Við
vorum nú heldur ekki svo hrifin af honum. Hann var
gamall og skapvondur piparsveinn, eins og öl, sem
hefur lengi staðið og súrnað, eins Bella frænka sagði
einu sinni um hann, þegar hún hitti hann eitt sinn hjá
okkur og hann var leiðinlegur við hana — eins og
hann var raunar við flesta.
Hann var mjög ríkur og átti stóra íbúð í einu af bak-
húsunum rétt hjá ölgerðinni. Á þriðja í jólum vorum
við alltaf boðin til hans í miðdegisverð. Eternella, ráðs-
konan hans, bauð alltaf upp á kaldan mannagrjóna-
graut með súrri saft sem eftirrétt. Við erum ails ekki
neinir gikkir. Og mannagrjónagrautur getur verið góð-
ur, en grauturinn hjá Eternellu var ekki góður. Við
hugsuðum líka, að ef við værum eins rík og ÖI
frændi, þá hefðum við nú heldur boðið okkar fátæku
ættingjum upp á rjómaís eða tertu, heldur en svona
8
safl3'
var
jólamiðdagsverð. En Ol frændi bragðaði á og
að mannagrjónagrautur væri mjög góður.
„Já, mjög góður,“ sagði Rósalinda, því hún
kurteisust af okkur öllum.
Eftir matinn urðum við að skoða og dást að '
merkjasafninu hans og spila kjánalegt spil, sem k
aðist „rautt og grænt,“ sem Öl frændi hafði fenð'
þegar hann var Jítill. Þetta voru margar rauðar
í litl'
kkeft
grænar glerkúlur, sem maður átti að ýta niður
ar holur svo þær mynduðu stjörnu. Það var eK
spennandi. _ .*
Við Rósalind vorum vön að strjúka út í hesthús' ^
eins fljótt og við gátum. Öl frændi var gamaldaðs
sér. Hann hafði að vísu neyðst til þess að kaUg_
flutningabíla fyrir ölgerðina, en hann var ekki ánseð
ur með þá og þess vegna hélt hann eftir tveim
af stóru öihestunum. Þeir hétu Laban og Lotta, oð P
drógu ölvagninn um bæinn allan daginn. «
„Jæja, Patrik litli,“ sagði mamma. „Eitthvert
börnunum verður að flytja til Enoks frænda. pe .
er fúlasta alvara. — En ekki þú Lassi, hann er e
svo hrifinn að þér, síðan þú fannst upp á að uPPg
nefna hann þessu leiðindanafni. Nei, við verðum
láta einhverja af stelpunum fara til hans.“
Framhald.