Æskan - 01.10.1975, Blaðsíða 26

Litii skrltni bakarinn
Börnin urðu ákaflega kát, þegar þau fréttu, að
litli skrítni bakarinn væri kominn í borgina. Hann
hengdi ofurlitla auglýsingu á litla, brúna tjaldið sitt;
þar stóð með stóru letri: „Brauð handa börnunum''.
Börnin hlupu hvert til annars til þess að segja frétt-
irnar, þangað til göturnar allar glumdu af léttu fóta-
taki og loftið ómaði af hlátri og gleðilátum. Þau
þyrptust utan um tjaldið. Þau, sem frekust voru,
tróðu sér fram fyrir hin, þangað til þau komust
svo nærri, að þau fundu hitann og sáu bjarmann
frá glóandi bökunarofninum.
Litli, skrítni bakarinn sagði ekki eitt einasta orð.
Hann þvoði sér vandlega um hendurnar. Síðan setti
hann upp langt, hvítt borð utan við tjaldið og fór
að hnoða brauð; og alltaf komu börnin nær og nær
til þess að athuga hvernig hann færi að þessu. Hann
hnoðaði löng brauð og kringlótt brauð og pfnulítil
rús.'nubrauð, flatkökur og laufabrauð með fallegum
útskurði og alla vega skrítin brauð.
Börnin fóru nú að hvíslast á. „Ég skal kaupa allra
stærsta brauðið, sem til er,“ sagði allra stærsti
drengurinn. „Mamma lofar mér að kaupa allt sem
ég vil. Ég skal borða það allt einn. Það er ekki nema
sjálfsagt, þegar ég hef keypt það fyrir mína pen-
inga.“
„Það væri voða Ijótt af þér,“ sagði allra minnsta
stúlkan. „Þú gætir heldur aldrei borðað svona stórt
brauð einsamall."
„Ef ég borga fyrir það, þá á ég það og ég skal
éta það,“ sagði stærsti drengurinn, „og það þarf
enginn að gefa öðrum með sér, nema hann langi til
þess sjálfan."
Litla stúlkan leit á hann alveg hissa, svo 6neri hún
sér frá honum án þess að segja eitt einasta orð.
„Ég á hérna einn eyri,“ sagði hún við lítinn, haltan
dreng. „Við getum fengið pínulitla brauðið þarna
fyrir hann og skipt því á milli okkar. Það eru rús-
ínur í því, og það gerir ekkert til, þó að það sé svona
lítið.“
„Nei, það gerir ekkert til,“ sagði litli drengurinn.
Það hafði komið vatn i munninn á honum, þegar
stóri drengurinn var að tala um stóra brauðið.
„En þú skalt nú samt fá stærri part af því en ég>‘
bætti hann við.
Nú skaraði litli bakarinn í eldinn og lét svo öll
brauðin inn I ofninn. Þegar seinasta kakan var kom-
in þar inn, slengdi hann aftur hurðinni; og það söng
svo dátt í henni, að börnin fóru öll að hlæja.
Litli, skrítni bakarinn kom nú út í dyrnar, rauður
í framan frá eldinum og brosti út undir eyru og söng
þessa vísu:
Vel brennur glóðin,
og vel gengur að baka.
Inni er nú í ofninum
mörg og falleg kaka.
Ekki skal þær saka.
Yfir þeim skal ég vaka.
Sól á iðgræn engi skín.
Út í leiki, börnin mín,
komið þið svo bráðum öll til baka.
Börnin hlupu nú út á leikvöll kát og hlæjandi-
Við og við litu þau til baka til litla, skrítna bakar'
ans, sem skaraði I eldinn og gætti að kökunum
við
bjarmann af glóðinni. Svo sungu þau öll sönginn
hans.
Vel brennur glóðin
og vel gengur að baka.
Þau fóru nú í síðastaleik úti á grænu engi, 6V°
fóru þau í feluleik. Sum földu sig á bak við stein6
og önnur niðri í grænum lautum. Sum hlupu hein1
eftir aurum til þess að kaupa fyrir brauð af li*'3’
skrítna bakaranum, og önnur fóru að tína blóm-
Þegar klukkutími var liðinn, kallaði litli bakarinn-
Brauðin eru bökuð
brennheitar kökur.
Allt sem þið viljið ég óðara læt,
en góðmennskan ein getur gert þau sset-
24