Æskan - 01.02.1978, Blaðsíða 51

WJLd*) 0? A/tVT>n
má kú atdeitii faxxvtxa
Halli og Laddi —
^Uómpiötuútgáfan hf.
að er vissulega þakkarvert að gefa út
J°mpiötu í léttum dúr, þegar svartasta
þ arnrr,degið er yfir fólki eins og mara.
jaf^3 V6Ít'r ^næ9Íu ef vel tekst lil °9
Qf nvel ir>nilegan hlátur, og það er aldrei
Um™'^ 3f ^onum hté okkur íslending-
Á s. I. ári fengum við Jörund Gísla
unar og ,,Fyrr má nú aldeilis fyrrvera"
^Hallaog Ladda.
Það er vandasamt verkefni að setja
p^an eíni og flytja fyrir húmorshljóm-
hei ^ 6fniö ver®ur aö hitta ' mark °9
st ekki vera tímabundið um of.
I 6u humors-plötur spilar frekar oft,
.[ maður fyrr leið á þeim heldur en
go0mPlötum sem hafa annað efni að
^Vma. Þetta er nokkurt vandamál, en
0jU Þessar hljómplötur leiknar hæfilega
fá s'^an sa|taðar og leiknar á ný má
,U Ur Þeim miklu meira en ella.
Halli
f °9 Laddi hafa rutt sér braut sem
s a flokks skemmtikraftar á tiltöluléga
5T"»™-
og koma öllum í gott
Halli og Laddi láta sér ekki nægja að
semja textana sjálfir heldur hafa þeir
samið þrjú laganna sjálfir.
Þar er best ,,Austurstræti“, virkilega
gott lag og vel með farið, þó textinn
mætti vera ögn kátari. Upphafslagið er
„Roy Rogers", og má vissulega hlæja
aó því, það er besta lagið ásamt „Það var
á Spáni".
„Ó mig langar heim til Patreksfjarðar"
er einnig gott, og þaö má vissulega hafa
skemmtun af „Þórður þras“. Þá fáum við
fjörugt rokklaq sem Presley gerði frægt
og nefnir Laddi það „8X4“, en galli er á
því lagi að röddin kemst ekki nægilega
skýrt í gegnum hljómsveitarflutninginn.
Ekki má gleyma „Haraldi og Ingi-
björgu,", þau skötuhjúin kveðja á sitt
hvorri hliðinni. Skötuhjúin rabba saman
án hljómsveitarflutnings og er þetta með
því besta á plötunni, sérstaklega síðari
helmingurinn. Það er reyndar bein
stæling á texta Spike Jones: „None But
Lonely Heart", en það er ekkert athuga-
vert við þaö. Þessi hljómplata Halla og
Ladda er ekki eins fyndin og „Látum sem
ekkert c“, en hún er velkomin á hljóm-
plötumarkaðinn, Halli og Laddi geta
betur.
Gamlar
og góðar lummur
Útgefandi: Ýmir hf.
Fyrir jólin kom út aldeilis metsölu-
hljómplata með Gunnari Þórðarsyni og
Lummunum.
Þegar Gunnar valdi lögin úr hópi
gamalla og góðra laga sem áður hafa
komið út, hefur honum tekist vel, hér er
ekki um syrpur að ræöa heldur heil lög.
Lummurnar skipa þau Linda Gísla-
dóttir, Ragnhildur Gísladóttir, Jóhann
Helgason, Valur Emilsson og Ólafur
Þórðarson.
Hljóðfæraleikarar eru: Tómas Tómas-
son, Sigurður Karlsson, Nikulás
Róbertsson, Sigurður Rúnar Jónsson,
Hannes Jón Hannesson og Gunnar
Þórðarson.
Lummurnar skipa hæft fólk, en það
hefði kannski þurft lengri tíma til sam-
æfingar. Þetta er fjörug og tímabær
hljómplata, enda fékk hún góðar mót-
tökur.
Hljóðfæraleikur er hvergi lélegur og er
yfirleitt óaðfinnanlegur.
( heild myndar hljómsveitarflutningur
og söngur eina þétta heild, en söngurinn
er misgóður og eins og fyrr segir hefði
mátt samæfa Lummurnar betur, en hér
er ekki um stóran galla aö ræöa.
Það má deila um það hvort
Lummurnar slá út hinn upphaflega
íslenska flutning, og ég er á því að þær
geri það í sumum tilvikum.