Æskan - 01.02.1978, Blaðsíða 53

^ bba litla hafði farið í sendiferð fyrir
frú Sörensen. Hún hafði svo sem gert
Það áður og alltaf fékk hún tíeyring
fyrir, en nú spurði frúin: — Hvort viltu
heldur tíeyring eða tólf hvítar mýs,
Ebba?
~ Mýs! sagði Ebba litla hrifin, því
að hún var sannkallaður dýravinur og
e|skaði öll dýr, nema köngulær.
~ Þá skaltu fá tólf hvítar mýs!
Sa9ði frú Sörensen brosandi og
ánæ9ö. Henni þótti líka vænt um öll
dýr — nema mýs. Og nú gaf hún Ebbu
fðlf hvítar mýs í pappakassa.
~~ Opnaðu, mamma! Opnaðu og
sjáðu, hvað ég á!
Mamma Ebbu flýtti sér að opna fyrir
ðóttur sinni. — Hvað hefurðu
ei9nast? spurði hún.
~~ Tólf svaka sætar mýs! svaraði
^óba hrifin,
~~ Út með þær! sagði mamma
er>nar skelfingu lostin. — Þú tekur
ekki lokiö af kassanum og kemur ekki
'nn fyrr en þú ert laus við þessi and-
sty99ðarkvikindi!
~~ Þetta eru ekki andstyggðar-
vikindi, mótmælti Ebba. — Þær eru
sv° sætar
~~ Heyrðirðu ekki, hvað ég sagði?
spuröi móðir hennar örg. — Hingað
emurðu ekki fyrr en þú hefur losað
P'9 við þærl
^bba var hlýðin, svo að hún and-
yarpaöi og hvíslaði inn um bréfa-
iu9una:
~~ Á ég að sleppa þeim í
9arðinum?
~~ Nei, nei, hrópaði móðir hennar
móti- — Ekki í garðinum!
c,~~ Það gerir nú ekkert til, sagði
a- —■ Þaer geta étið gras og dálítið
nnaö .. . Er það ekki, mamma?
~~ Farðu með þær og gefðu þær,
Varaði móðir hennar.
bba var eins og áður segir mjög
yðin stelpa, svo að hún andvarpaði
eins og hlýddi móður sinni.
Kráareigandinn stóð í gættinni,
þegar hún gekk fram hjá.
— Hvað ertu með í kassanum,
Ebba litla? spuröi hann.
— Hvítar mýs . . . viljið þér þær?
— Nei, takk . . . við eigum nú kött
. .. Okkur skortir engar mýs!
— Hver ætli vilji þær? sagði Ebba
leið. — Frú Sörensen gaf mér þær,
því að hún vildi ekki eiga þær.
Mamma vill ekki sjá þær .. . og þér
ekki heldur. Ég vil eiga þær. . . en ég
má það ekki!
— Þetta er leiðinlegt, sagði kráar-
eigandinn og strauk á sér skeggið.
Svo sagði hann:
— Ætli malarinn vilji ekki eiga
þær? Hvað tekurðu fyrir þær allar?
— Tíeyring! svaraði Ebba. — Frú
Sörensen er vön að borga mér það, ef
ég fer í búðir fyrir hana.
— Ég skal borga þér tuttugu og
fimm-eyring, sagði kráareigandinn.
Hann náði í aur og gaf henni.
— En þá verðurðu að gefa
malaranum mýsnar sjálf!
— Ég skal sjá um það, sagði Ebba
og lagði af stað. — Þakka þér fyrir!
Hún hljóp að myllunni, en þar stóð
malarinn og var að taka mjölpoka frá
bændunum.
— Gjörðu svo vel! sagði Ebba og
rétti malaranum kassann með mús-
unum tólf. — Þetta er gjöf frá kráar-
eigandanum, sem hann sagðist
skulda yður frá því síðast.
— Hvað! hrópaði malarinn. — Nú
hefur hann gengið of langt! Hann
varð víst reiður, en brosti þó við.
— Svo kráareigandinn hæðist að
mér, sagöi hann. — Þakka þér fyrir,
og nú færðu tuttugu og fimm-eyring
fyrir sælgæti.
Þannig fékk Ebba litla fimmtíu aura
fyrir að skreppa í bæinn . ..
Hvaða leið eiga kúrekarnir efst til vinstri að velja
til þess að komast í veg fyrir nautaþjófana?