Æskan - 01.04.1984, Blaðsíða 42

Hinum megin við hafið
Höf. Björk og Jónína Guðjónsdætur og Arndís Lilja Guðmundsdóttir
Hvítxfewasi, hvÍT \JR
SKOTLAND
FJÓRÐI KAFLI

Rauö og hvít flugvél rann eftir flugbrautinni í Millogo á
Skotlandi. Meöal farþega í henni voru Hvítibangsi, Didda,
Hvítur og Gul. „Nei, sjáið þið, við erum lent,“ sagði Hvítur
hárri og skerandi röddu. Fólkið í flugvélinni leit upp. Það
hafði aldrei heyrt svona hrognamál fyrr. Flugvélin var
stöðvuð og farþegarnir streymdu inn í flugstöðvarbygging-
una. Þar urðu allir að bíða eftir töskunum sínum. Einmitt
þegar Hvítibangsi var að safna saman farangri þeirra kom
maður nokkur og gaf sig á tal við hann. Þar var kominn
John McSkonrokk, gamall kunningi, sem hafði boðið þeim
að dveljast hjá sér og fjölskyldu sinni meðan á Skotlands-
ferðinni stóð. Bangsabörnunum varð starsýnt á McSkon-
rokk, ekki vegna þess að hann liti öðruvísi út en íslending-
ar, heldur var hann í hnésíðu pilsi úr köflóttu ullarefni og
háum, skrautlegum sokkum. Við nánari athugun kom í Ijós
að margir skoskir karlmenn voru í pilsum. „Viljið þið ekki
koma með mér heim og fá ykkur kaffisopa áður en þið farið
að skoða ykkur um?“ sagði McSkonrokk og brosti blíðlega
til Hvíts og Gular. „Börnin mín hafa áreiðanlega mjög
gaman af að hitta ykkur," bætti hann svo við. Fjölskyldan
þáði boðið og Hvítur og Gul hlökkuðu mikið til að hitta
skosku börnin. „Heldurðu að þau gangi líka í pilsum og
skrautlegum sokkum upp fyrir hné?“ sagði Hvítur og tísti
framan í Gul. „Það er aldrei að vita. Kannski ganga þau í
kjólum úr röndóttu efni,“ sagði Gul og þau hlógu bæði. En
auðvitað voru börnin ekki í kjólum og reyndar ekki í pilsum
heldur. Jú, telpan var í einhvers konar kjól en drengurinn
var í hnésíðum buxum. Þau fengu margar góðar kökur og
brauð hjá Skonrokk hjónunum. Eftir að hafa staldrað við
um stund, spjallað, hlegið og borðað, fór McSkonrokk og
náði í undarlegan belg. Belgurinn var allur í litlum rörum.
Eitt rörið var stærra en hin og þegar McSkonrokk blés í það
mynduðust tónar. „Er þetta virkilega hljóðfæri?“ hugsaði
Didda með sér. Hún gat ekki leynt undrunarsviþnum á and-
litinu og það gátu hin ekki heldur. „Ykkur finnst þetta nú
áreiðanlega undarlegt en á svona hljóðfæri spila margir
Skotar. Þetta heitir sekkjapípa og ef þið hafið áhuga þá
getið þið farið á hljómleikana í Sekkjapípuhöllinni í kvöl •
Þeir sem spila þar spila miklu betur en ég,“ sagði McSKo^
rokk. „Þar spila meðal annars McSokronk og McSkinkork-
sagði frú McSkonrokk. Og þau höfðu svo sannarleð^
áhuga á því. Eftir smá tíma lögðu þau af stað í könnú^
arleiðangur í Skotlandi. í búð einni keyptu þau sér Skota
pils. Hvítur var nú ekkert mjög ánægður með sig í Þvl
í o9
alveð
ns*
Hvítibangsi kunni hálfilla við sig en samt vildu þeir
ganga í þessu þar sem allir aðrir voru svona. Diddu fan
bara ágætt að vera í þessu og Gul var himinlifandi. Hún v
svo ánægð með nýja pilsið sitt að hún gleymdi næstum P
að fylgjast með Diddu og Hvítabangsa. „Hvar get ég Key"
sekkjapípur?" sagði Hvítibangsi við Diddu. „Þú þarft .
ekki að gerast sannur Skoti þótt þú gangir í þessu Pilsl’
sagði hún og það var ekki meira rætt. Þau fengu sér ís
o9
röltu að Sekkjapípuhöllinni. Á hljómleikunum spiluðu mar9
ir frægir sekkjapípuleikarar og Hvítur og Gul fengu að prCj
að blása. Eftir þennan dásamlega dag var ákveðið aðt0
heim til herra og frú McSkonrokk og hvílast. Skotlandsfo
átti að vera fremur stutt og daginn eftir pökkuðu þau nio .
Þetta ferðalag hafði verið mjög lærdómsríkt og skernm
legt. Fyrst Afríka, svo Grænland, síðan Kína og að loku
Skotland. Daginn eftir komu þau svo heim til íslands.
Didda, Hvítibangsi, Hvítur og Gul fengu
öll Skotapils.
McSkonrokk spilaöi á sekkjapípu.
42