Æskan - 01.09.1985, Blaðsíða 49

Smiðurinn og
kóngsdóttirin
1. Endur fyrir Iöngu var konungur sem átti eina
dóttur barna. Honum þótti afar, afar vænt um
hana og lét varðmenn fylgja henni hvert sem
hún fór. Þegar hún varð gjafvaxta var honum
mikið kappsmál að hún fengi mann svo hæfði.
2. Nærri konungshöllinni átti heima smiður
nokkur, fágætlega verklaginn. Hann hafði eitt
sinn smíðað sverð sem hafði þá náttúru að
hæfði mann í höggi hverju. Þetta sverð bar
hann jafnan. En hann var nú aðeins smiður þó
að af bæri í sinni grein.
3. Kóngsdóttirin og smiðurinn lögðu hug hvort
á annað. Konungi féll það ákaflega illa og hann
reyndi bæði með góðu og illu að koma í veg
fyrir að þau hittust. En kóngsdóttur varð ekki
þokað. Hún vildi og varð að fá smiðinn fyrir
mann, sagði hún, hvað sem það kostaði.
4. Konungur gat ekki látið um sig spyrjast að
hann gæfi smið dóttur sína. Hann lét gera stóra
tunnu, skipaði dóttur sinni og smiðnum að fara
í hana, fékk þeim gnægð matar og lokaði vand-
lega. Svo var tunnunni varpað í sjóinn og hún
gefin straumum og vindum á vald.