Æskan - 01.05.1987, Blaðsíða 10

Einu sinni var Lóa litla
úti að leika sér
með boltann sinn.
Boltinn skoppaði óvart
inn í garð hjá fólki
sem Lóa þekkti ekki.
Lóa læddist inn í garðinn
til að sækja boltann.
Hann lá alveg innst
í garðinum
í stóru blómabeði.
Þetta voru meiri vandræðin.
Lóa var með svo
stutta handleggi
að hún náði ekki boltanum.
Hún ætlaði að fara að skæla.
Þá heyrði hún skræka rödd
fyrir aftan sig.
— Ég skal hjálpa þér,
sagði röddin.
Lóa sneri sér við.
Hún sá gamla konu
með mjóa höku og langt nef.
Vá, hún er alveg
eins og galdranorn,
hugsaði Lóa.
Kannski getur hún
teygt handleggina
eins langt og hún vill
og náð boltanum.
En gamla konan galdraði ekk-
ert.
Ekki í þetta skipti.
Hún sótti hrífu
og náði boltanum með henni.
— Viltu vera svo væn
að fara fyrir mig í búð
af því að ég hjálpaði þér?
sagði hún við Lóu.
Lóa fór í búð og verslaði
fyrir gömlu konuna.
Þegar hún kom til baka
var hún boðin inn
og fékk mjólk og kökur.
Gamla konan var að spinna
á rokkinn sinn.
— Langar þig að prófa?
spurði hún Lóu.
Hún er galdranorn.
Þetta er alveg
eins og í Þyrnirós.
Nú verð ég víst að passa mig,
hugsaði Lóa.
En hana langaði svo mikið
að prófa.
Ég geri það bara,
sagði hún við sjálfa sig
og settist við rokkinn.
Henni gekk ekki vel að spinI1‘
þó að gamla konan
hjálpaði henni.
Þetta var svo erfitt.
Allt í einu stakk hún sig-
Hún fór að skæla.
— Æ, æ, fékkstu flís?
sagði gamla konan.
Lóa svaraði ekki.
Hún hljóp út
og fór beina leið heim-
Hún fann að hún
var alveg að sofna.
Nú verð ég að sofa
í hundrað ár
eins og Þyrnirós,
hugsaði hún.
Ég hefði ekki átt
að láta galdranornina
gabba mig.
Mamma var ekki heima
og Lóa fór beint upp í rnfn
og háttaði sig.
Hvað ætli mamma segi . ^j.
þegar hún finnur mig sofa'1
hugsaði hún. Qc.
Aumingja mamma bíðnr
bíður
og veit ekki
10