Æskan - 01.05.1987, Blaðsíða 47

Gúmmístígvélið
Fyrir nokkrum árum þegar ég var
atta ára en frænka mín sjö stálumst
út á hafnargarða. Við vorum í
Sumarfríi og okkur langaði til að
§era eitthvað verulega skemmtilegt
°§ helst harðbannað. Þennan dag
Var þoka og hlýtt í veðri og við vor-
um léttar á okkur þegar við trítluð-
um út úr bænum og upp á hraun.
Þegar við komum að Skansinum
atum við nokkrar fallegar hundasúr-
Ur sem vaxa þar út um allt. Pví næst
§engum við að sandfjörunni.
. I flæðarmálinu lá reykháfur á hlið-
'nni. Hann hafði verið tekinn af ein-
nyerju húsi og færður þangað. Við
fórum að reyta þara sem óx neðan á
honum og létum hann upp á stromp-
'nn. Við lékum okkur í mömmuleik
°g þóttumst vera að elda. Við hugs-
uðum bara um þarann sem við vor-
Urn að matbúa og tókum ekki eftir
sjónum sem var farinn að flæða allt í
^ringum okkur.
Allt í einu fann ég að ég var orðin
fennandi blaut í fæturna. Ég var í
skóm en Steinunn var í gúmmístíg-
vélum. Ég hnippti í Steinunni og
ðenti henni á þá ísköldu staðreynd
að við værum næstum því úti á rúm-
sjó. Við flýttum okkur því að klifra
uPþ á strompinn.
Ég stakk upp á að Steinunn bæri
^nig í land þar sem hún var í gúmmí-
stígvélum. Satt að segja leist henni
ekki eins vel á þessa ágætis hugmynd
°g mér, hún var gjörsamlega á móti
henni, meira að segja svo að ég varð
a& láta undan. Okkur datt fljótt ann-
að ráð í hug og það gátuin við báðar
s®tt okkur við. Steinunn átti að vaða
fyrst í land og kasta til mín stígvélun-
um og svo kæmi ég á eftir. Steinunn
stökk niður af strompnum og óð í
jand. Sem betur fór var logn og ágæt-
isveður svo að hún komst ósködduð í
land.
Hún kastaði öðru gúmmístígvél-
inu til mín. Ég greip það fimlega.
Svo kastaði hún hinu en þá fór verr.
eftir Sigrúnu Elsu Smáradóttur
Það sveif langt yfir mig og lenti langt
úti á sjó.
Steinunn stóð alveg bandóð í fjör-
unni og kallaði á gúmmístígvélið og
bjóst greinilega við að það kæmi
fljúgandi til sín. Hún öskraði af ein-
tómri illsku og tók svo til við að
dansa æðisgenginn stríðsdans í flæð-
armálinu.
Ég fékk að vita að þetta væri alveg
nýtt og dýrt og æðislega þægilegt og
fallegt gúmmístígvél sem þarna var
að sigla nærri hafnargarðinum. Ég sá
þetta óbætanlega stígvél óljóst í
fjarska. Steinunn gerði hlé á þessu
diskórokki eða indíánahoppi sem
var engu líkt, tók undir sig stökk og
hljóp út að vita. Ég sá á svip hennar
að hún hafði komið auga á hið dýr-
mæta stígvél. Hún stökk niður í stór-
grýtisurðina og hoppaði lipurlega á
sokkaleistunum milli steinanna. Síð-
an óð hún út í til að ná gúmmístígvél-
inu. Hún þurfti ekki að vaða langt,
ekki nema einn til tvo metra og þar
náði hún tökum á þessu stórmerki-
lega gúmmístígvéli og neitaði að láta
það af hendi aftur. Ég varð því að
svamla í land á einu gúmmístígvéli.
Raunar var orðið svo djúpt að ekk-
ert gagn var að stígvéli!
En nú fórum við fyrst að hugsa um
hvað mamma mín og pabbi og amma
okkar og afi segðu. (Steinunn á
heima hjá afa og ömmu). Við fórum
til ömmu því að við héldum að það
væri vissara að halda þessu ferðalagi
leyndu fyrir foreldrum mínum. En
svo slysalega vildi til að pabbi og
mamma voru í heimsókn þar. Þegar
þau sáu okkur urðu þau alveg æf.
Pau þurftu að fá nákvæma lýsingu á
því hvað við hefðum verið að gera.
Ég laug djarflega og sagði að við
hefðum dottið í poll. Pabba og
mömmu fannst það ótrúlegt, varla
hefðum við báðar dottið í sama poll-
inn. Við vorum blautar upp á mið
læri og grænar af þara og slýi og
aldrei þessu vant hafði ekki rignt
neitt að ráði í tvo daga.
Þau vildu fá að vita hvar þessi dul-
arfulli pollur væri. Ég sagði að hann
væri á leikskólanum Rauðagerði.
Pabbi og mamma óku þangað með
mig en létu Steinunni bíða. Þegar
þangað kom hófst mikil leit að poll-
inum. Að lokum komust þau að
þeirri niðurstöðu að enginn pollur
væri þarna.
Pau urðu alveg fjúkandi vond yfir
hvarfi pollsins og sögðu að ég væri að
skrökva, það væri alveg greinilegt að
við hefðum verið niðri í fjöru. Ég
þrætti og þrætti en ekkert dugði því
að Steinunn var búin að viðurkenna
allt þegar við komum til baka. Stíg-
vélin hennar komu nefnilega upp um
okkur. Þau voru morandi í grálodd-
um, sölvahrútum og öðrum sjávar-
pöddum sem eru ekki alla jafna á
íeikskólum.
47