Æskan - 01.05.1987, Blaðsíða 11

í u Þarf að sofa
^aundrað ár.
Ve^r ég vakna aftur
f-óa uí ÚUn orðm gömul.
Nú -, emmöi aftur augun
£n h 'Ut 111111 að s°fna-
(V an gat ekki sofnað.
i ^om mamma hei
sé„ , ætl’ hundrað ár
Hvaflf að líða?
al]a skyldi mig dreyma
Æt,n Þennan tíma?
Sé f'^rnigerðið
i u . ,ð að vaxa
Hú’nf§Um húsið?
0g . °r fram úr rúminu
en ha?1 Út Um §lu§§ann
Tré„ r Var ekkert þyrnige
lega v°ru alveg eins og ve
&egja g æUt
hað 1 uPp úr moldinni.
hug^lbyrJað að vaxa,
aðl hún.
Af j| agðist aftur í rúmið.
Þá VerÍu kom mamma el
að j Unc11 hún allt í einu
°gunni um Þyrnirós
sofnuðu allir hinir
um leið og Þyrnirós.
Aumingja mamma!
Nú var hún kannski sofandi
úti á götu,
eða inni í búð.
Og pabbi var sofandi
í vinnunni.
Lóa fór að skæla.
Það var ekkert gaman
að vera Þyrnirós.
Það var svo einmanalegt.
Þegar Lóa var búin
að skæla dálitla stund
sofnaði hún.
Hún vaknaði við
að einhver kyssti hana
á vangann.
Hún opnaði augun
og sá Halla frænda
standa við rúmið.
Hann var með stóra brúðu
í fanginu.
— Ætlarðu ekki
að bjóða frænda gamla
velkominn heim?
sagði hann og hló.
— Ert þú prinsinn?
spurði Lóa hissa.
Hún hélt að prinsinn
væri miklu yngri.
Halli var með skalla
og tennur sem hann gat
tekið út úr sér.
— Ertu svona rugluð
eftir svefninn?
Ég er bara Halli frændi
eins og venjulega,
sagði Halli.
— Er ég þá ekki Þyrnirós?
spurði Lóa.
— Þú ert bara
Lóa litla bullukolla,
sagði Halli
og tók hana í fangið.
Þau fóru niður til mömmu.
Allir fengu nammi
og Lóa lék sér með brúðuna
allan heila daginn.
— Ertu búin að ákveða
hvað brúðan á að heita?
spurði Halli frændi.
— Já, sagði Lóa.
— Hún á að heita Þyrnirós.
En ég heiti bara Lóa.
Mér finnst það best.
11