Æskan - 01.02.1988, Síða 26

KENNSLUSTUND
Svona er það í Skútuskóla - Framhaldsþættir eftir Iðunni Steinsdóttur
Hér kemur smáleikþáttur úr Skútuskóla.
Hann gerist í stærstu kennslustofunni þar
sem gólfpláss ersvo rúmt að allirgeta gengið
um, að minnsta kosti ej þeir eru grannir.
Annars hejði líka verið erjitt að leika hann.
Leikendur eru 19. Það er tilvalið að nota
þetta leikrit í skólanum aj því að svo margir
getajengið hlutverk.
PERSÓNUR:
Fullorðnir:
Kennarinn, Sigríður kennaranemi,
Björn kennaranemi, yfirkennari,
Sara aðstoðarstúlka tannlæknis,
skrifstofustúlka, górilluapi.
Börnin í bekknum:
Sylvía, Ásthildur, Ásta, Ingibjörg,
Jóna, Ólöf, Lilja, Þórólfur, Steinar,
Svavar, Halldór, Bergsteinn.
(Kennarinn og tveir kennaranemar
koma inn í stofuna.)
Kennarinn: Jæja, þetta er nú stofan
okkar. Ég býð ykkur hjartanlega vel-
komin og vona að ykkur gangi vel að
kenna börnunum. Þau eru bestu
skinn þó að þau séu stundum pínu-
lítið óþekk.
Bjöm: Ég er ekkert hræddur um að
okkur gangi illa. Við erum búin að
undirbúa okkur svo vel.
Sigríður: Við ætlum líka að leyfa
börnunum að tala eins og þau vilja.
Það stendur nefnilega í bókunum
26—
okkar að kennarinn eigi ekki að kúga
börnin.
Bjöm: Já, þetta er sko munur eða
þegar ég var í barnaskóla. Þá mátti
maður aldrei segja orð og kennarinn
kleip mig í eyrun ef ég missti eitt-
hvað út úr mér.
Sigríður: Uss, þú hefur nú örugglega
aldrei þagað. En ég er alveg viss um
að börnin eru þægari þegar þau fá að
vera svona frjáls og þurfa ekki alltaf
að sitja þegjandi.
Kennarinn: Við skulum vona það.
(Bjallan hringir. Börnin koma inn í
stofuna með miklum hávaða og lát-
um.)
Kennarinn: Jæja krakkar mínir.
Hérna eru komnir tveir kennaranem-
ar sem ætla að kenna ykkur í nokkra
daga. Þau heita Sigríður og Björn.
Nú gef ég þeim hér með orðið.
Sigríður: Hæ, krakkar, mikið er
gaman að fá að vera hjá svona dug-
legum og góðum börnum.
Bjöm: Já, það má nú segja.
Sigríður: Jæja, það er best að snúa
sér að efninu. Við ætlum að byrja á
samfélagsfræðinni. Þið eruð víst að
lesa bókina um fólkið í Furuvík.
Svavar: Oj, hún er svo leiðinleg. Við
viljum heldur lesa myndasögur.
Steinar: Eða hlusta á kassettur.
Halldór: Af hverju megum við bara
ekki fara í fótbolta?
Kennarinn: Uss, hættið þið þessu
masi.
Bjöm: Ég var að lesa í þessari bók í
gær og mér fannst hún mjög
skemmtileg. Þið voruð víst komin út
í kaflann um það hvernig fólkið í
Furuvík ferðast til næstu byggðar-
laga.
Lilja: Já, þeir fara á puttanum.
Ásta: Og renna sér á rassinum.
Kennarinn: Hættið þið þessum fífla-
látum. Það er óþarfl að vera með
gestalæti þó að nemarnir séu hér.
(Allir þagna og fara að taka eftir.)
Sylvía: Það er ekki hægt að fara á bíl
til Furuvíkur.
Sigríður: Nei, það er alveg rétt. En
hvernig ætli standi nú á því?
Þórólfur: Það liggja engir vegir
þangað, það eru svo há og brött fjöll í
kringum víkina.
Sigríður: Það er alveg rétt. Og nú
skulum við athuga hvernig er þá
hægt að ferðast til Furuvíkur.
(Barið að dyrum og inn kemur Sara.)
Sara: Góðan daginn hér. Hvernig
ÆSKAN
J