Æskan - 01.02.1988, Qupperneq 28

í skólann.
Sylvía: Ég líka. Það er alltaf verið að
gera upp á milli okkar hér í skólan-
um.
Jóna: Það finnst mér líka.
Skrifstofustúlkan: Þú hefur ekkert
við strætómiða að gera. Þú býrð rétt
hjá skólanum.
Ingibjörg: í skólanum þar sem
frænka mín er þar fá allir strætó-
miða, líka þeir sem búa við hliðina á
skólanum.
Halldór: Byrjar hún enn með þessar
frænkusögur sínar.
Svavar: Hvað áttu eiginlega margar
frænkur?
Steinar: Ábyggilega hundrað!
Bergsteinn: Nei, þúsund.
(Skrifstofustúlkan hristir höfuðið og
fer.)
Kennarinn: Góðu krakkar mínir,
hafið þið nú ekki svona hátt. Við
skulum leyfa nemunum að komast
að.
Bergsteinn: Ég er orðinn hundleiður
á þessari Furuvíkursögu. Getum við
ekki lært eitthvað annað?
Kennarinn (við nemana): Viljið þið
ekki hvíla ykkur smástund og ég skal
láta þau vinna í móðurmáli?
Björn og Sigríður: Jú, takk. Við för-
um þá kannski fram og fáum okkur
kaffisopa.
Svavar: Vá, megum við það ekki
líka?
Sigríður: Ég skil bara ekki hvað
þetta hefur gengið illa. Eins og við
vorum þó búin að undirbúa okkur
vel.
Björn: Já, það má nú segja.
(Þau fara.)
Kennarinn: Jæja, krakkar mínir,
verið þið nú til friðs svolitla stund.
28=
Flettið upp á æfingu 35 í móðurmál-
inu.
Sumir: Úúú..........
Steinar: Þetta er svo leiðinlegt.
Jóna: Af hverju fáum við aldrei að
sjá bíó?
Kennarinn: Svona hættið þið nú
þessu relli og farið að skrifa.
(Börnin fara að skrifa. Bergsteinn og
Jóna sitja og horfa dreymandi út í
loftið. Ásta kemur.)
Ásta: Ingibjörg á að fara til tann-
læknis. (Ingibjörg stendur upp og fer
út.)
Jóna: Var þetta ekki vont?
Ásta: Jú, ég er dofin alveg aftur á
hnakka.
Halldór: Hvenær fæ ég að fara til
tannlæknis, ég er alltaf með tann-
pínu?
Þórólfur: Og ég er með lausa tönn.
Má ég fara og láta draga hana úr
mér?
Kennarinn: Þið fáið að fara þegar
röðin kemur að ykkur. Þegið þið nú
og haldið áfram að skrifa.
(Svavar rennir sér hljóðlega undir
borðið með vasadiskó og fer að
hlusta á það.)
Steinar: Ég er búinn!
Halldór: Kennari, ertu með klósett-
rúllu? Hann er búinn!
(Allir hlæja.)
Sylvía: Ég er líka búin með æfing-
una.
Lilja: Ég líka. Megum við spila?
Kennarinn: Já, já passið þið bara að
hafa ekki hátt. (Lítur á Jónu og
Bergstein.) Hvað er að sjá ykkur. Er-
uð þið ekki byrjuð að vinna!?
Bergsteinn: Hvað!? Átti að gera eitt-
hvað?
Jóna: Ég var bara að hugsa. Er
kannski bannað að hugsa í skólan-
um?
Kennarinn: Svona byrjið þið nú
strax, hin eru að verða búin.
Ásta: Ég er búin! Má ég fara í skotið
og lesa?
Halldór: Ég líka! Má ég líka lesa?
Kennarinn: Allt í lagi. (Þau fara í
skotið með bækur.)
(Þeir sem eru að spila byrja að rífast,
síðan að slást. Halldór og Ásta byrja
líka að rífast. Hinir fara að masa.
Svavar gleymir sér og fer að syngja
með diskóinu og dansa um gólfið.)
Kennarinn: Krakkar! Ég er alveg að
gefast upp á ykkur! Ég er viss um að
þó að górilluapi kæmi hér inn á mitt
gólf þá yrðu ekki meiri læti en eru
hérna núna.
(Dyrnar opnast og górilluapi kemur
gangandi inn og veifar til krakkanna.
Allir hætta að rífast og fara að horfa á
górilluna.)
Steinar: Vá, maður. Er þetta nýr
kennaranemi!?
Kennarinn: Nei, nú stend ég ekki
lengur í þessu! Ég er farin! (Hún
hendir móðurmálsbókinni á borðið,
fer út og skellir á eftir sér. Górillan
fer að kennaraborðinu og tekur upp
bókina. Byrjar að lesa):
Górillan: Va, va, va,....
Þórólfur: Svakalega er hann góður í
móðurmálinu!
Halldór: Hæ, krakkar, kennarinn er
farinn. Komum út í fótbolta!
Allir: Já, já, loksins er eitthvað gam-
an í skólanum, húrra, húrra! (Þau
hlaupa út.)
Górillan: VA, VA, VA (hleypur á
eftir þeim með bókina í krumlun-
um).
BJALLAN HRINGIR-
ÆSKAN