Æskan - 01.05.1988, Qupperneq 26

Framhaldssaga eftir Guðberg Aðalsteinsson
í 4. kafla sagöi aj hetjudáð Lárusar er
hann klifraði ejtir kaðalstiga upp að
borðstokk draugaskipsins. Lengra Jór
hann ekki því að á þiljarinu birtist
tötraleg vera og hlaut að vera drauga-
skipstjórinn sjálfur. . .
5. kajli hejst á þeim orðum að Lárus
sé handviss um að stelpurnar í þorp-
inu séu eitthvað skrítnar. Þær máttu
ekki sjá hann, þájóru þær að hvíslast
á og Jlissa. . .
Diddi og Nonni viðurkenna Lárus
sem Joringja ejtir JrægðarJörina - og
neyðast til að bíða ejtir honum meðan
hann les Jyrir Þóru ömmu. Samt var
hann Jyrir löngu orðinn læs. Það var
bara amma sem vildi að hann yrði ein-
hver snillingur. . .
Lárus leit upp úr bókinni í augu
ömmu sinnar.
- Eru til draugar, amma? spurði hann.
Þóra amma tók af sér lesgleraugun.
- Elsku kúturinn minn, hvernig
spyrðu. Auðvitað eru til draugar, það
vita allir. Og það eru líka til álfar og
huldufólk en þú þarft ekkert að vera
hræddur við slíkar verur ef þú ferð bara
reglulega með bænirnar þínar áður en þú
ferð að sofa. Þú kannt Faðirvorið og Allt
um kring, er það ekki?
- Auðvitað, sagði Lárus.
Mamma Lárusar birtist í dyragættinni
með Lillu litlu í fanginu.
- Að heyra í þér mamma, sagði hún.
Eins og drengurinn sé ekki nógu myrk-
fælinn fyrir.
Hún sló létt með lófanum á bakið á
Lillu sem ropaði og rak við í sama bili.
- Það eru engir draugar til, Lárus
minn, sagði hún. Og hættu að hugsa um
26—— ~ —
svoleiðis vitleysu.
Þóra amma brosti aðeins íbyggin og
setti lesgleraugun upp aftur. Lárus
grúfði sig á nýjan leik yfir bókina. Hann
hafði lesið drjúga stund þegar hann upp-
götvaði að amma hans hafði tekið sér
kríublund hinum megin við borðið og
hann flýtti sér að loka bókinni og hraðaði
sér út.
- Það var mikið, sagði Diddi argur
þegar Lárus kom til þeirra þar sem þeir
sátu upp við húsvegginn. Við erum bún-
ir að bíða svo lengi að það er farinn að
vaxa á okkur mosi og berjalyng.
- Lárus ansaði honum ekki heldur
rigsaði af stað niður í fjöru. Þeir eltu.
- Þú ætlar þó ekki að draugaskipinu
aftur, spurði Nonni. Ég er ekki viss um
hvort mig langar þangað strax aftur.
- Nei, sko. Það er ekkert vit í því,
bætti Diddi við.
Lárus sneri sér að þeim.
-Við verðum að vera vissir í okkar sök
áður en við förum að segja fullorðna
fólkinu frá draugnum, sagði hann. Suifl
ir segja að það séu til draugar og aðru
segja að það séu ekki til draugar.
Lárus var búinn að steingleyma
fælni sinni. Hann lifði sig inn í hetJu
hlutverkið.
- Kannski er þetta eina tækifærið selT1
við fáum á ævinni til þess að sjá draug .
- Hvað viltu að við gerum, spur
Nonni.
Lárus leit út á hafið. Selur gægðist
forvitinn upp úr sjónum. Flugvél flaug
vesturátt. í fjarska steyptu súlur sér o*
ur á hafsbotn í leit að æti.
- Við verðum að fara aftur að skipinU
kvöld, sagði hann.
Þeir gengu í þungum þönkum citir
fjörunni og námu ekki staðar á nýjan l£l
fyrr en þeir áttu örfáa metra ófarna 3
skipinu. Allt í einu skellti Nonni upp ur'
- Við verðum að skilja hundgarminU
eftir heima, sagði hann. Hann gæti da1
úr hræðslu.
- Verðum við endilega að koma hin§