Æskan - 01.05.1988, Side 27

^ 1 myrkri? spurði Diddi kvíðinn.
Auðvitað, svaraði Lárus. Draugar
r“ bara á ferli í myrkrinu.
v- a° Var með blendnum hug sem þeir
?*** s^r skipið, - þennan fúadall
s^ni hrafnar gerðu sér hreiður í og kríur
s>. u a um leið og þær flugu yfir. Þetta
P sem öll tilvera þeirra snerist skyndi-
eSa Um.
6- kafli
Ha
nnes afi var kominn í heimsókn.
u ann sat í sparistólnum sínum í stof-
i 1 °8 1 kringum hann sveif einkenni-
8 Ivkt sem mamma Lárusar kallaði
auPstaðarlykt og fitjaði upp á nefið.
nnað slagið hellti hanr. úr litlum,
^^tautlegum pela út í kaffið sem var í
aUm postulínsbolla á stofuborðinu fyr-
lrarnan hann.
k ~,^e^an skoppaði um háloftin eins og
taPPÍ úti á rúmsjó, sagði hann bros-
mildur
og saup hressilega úr kaffibollan-
n?' ^8 var sá eini í allri flugvélinni sem
tet ckki af eintómri hræðslu. Ég get
arið það. Og hvað haldiði? Flugfreyj-
£nni leist bara vel á mig. Ha? Já, það er
n þá fjör í þessu gamla skinni.
Q annes afi kleip sjálfan sig í kinnina
a eftir fylgdi hláturgusa sem hefði
hý ruðurnar í öllum venjulegum
£, ,SUm- Tryggur gamli skreið undir
þe avólina, fannst vissara að fylgjast með
Ssum háværa manni úr öruggu skjóli.
arus hélt sig í næsta nágrenni við
0r^nnes afa. Hann var ólíkur hinu full-
þj na fólkinu í húsinu, óútreiknanlegur.
4nn var stöðugt að segja sögur af sjálf-
þ ,,Ser- Einu sinni hafði hann barist við
^ialaðan sel í fiörunni norður á Húsavík
u nað að rota selinn með tóbakspungn-
, . sínum. Þá hafði hann líka komist í
lrtlsPressuna, eða alltént í Tímann.
s " ^að er naumast þú ert orðinn stór,
a^8 1 hann og greip í Lárus og dró hann
aer- Eigum við að koma í krók, lagsi?
tóh 3rUS rettl lram vísifingurinn og stór,
þj aksgulur fingur afa hans kom á móti.
tafnnes afi tútnaði í framan og þóttist
a á af öllum kröftum.
" Jafntefli. Semjum um jafntefli,
StUndihann.
a^ arus samþykkti það. Hann vissi vel
Sat^1 ^ans verið að látast en samt
nann ekki gert að því að vera dáhtið
°nfinn með sjálfan sig.
-,".8 þarf að spyrja þig að svolitlu afi,
Sði hann.
*skANi
- Spurðu, lagsi, sagði afi hans og hall-
aði sér makindalega aftur í sparistólnum.
- Ef maður sér draug það nálægt sér
að maður getur andað á hann og lifir það
af er maður þá orðinn hetja?
Hannes afi lagði frá sér kaffibollann og
strauk hendinni eftir gljáandi skallanum.
Þetta var óvenjuleg spurning. Hann
þurfti að velta þessu fyrir sér.
Lárus horfði órólegur á skalla afa síns.
Hann hafði heyrt að svona útlit væri arf-
gengt. Hárið á pabba hans var farið að
þynnast heldur betur og mátti greinilega
sjá í bert skinn á milli háranna sem alltaf
var að fækka. Hann fengi sjálfur svona
skalla þegar hann yrði stór. Það sögðu
allir.
- Ég fæ mér hárkollu, hugsaði hann.
Það er hundrað prósent pottþétt.
- Það er alls ekki gott að svara þessu,
sagði Hannes afi eftir að hafa hugsað sig
um í heila mínútu eða lengur. Það fer
nefnilega eftir ýmsu, lagsi.
Lárus var móðgaður út í afa sinn en
reyndi að láta á engu bera. Um leið og
hann gekk fram hjá eldavélinni skellti
hann tvisvar í góm en það var merki til
Tryggs um að hann ætti að elta hús-
bónda sinn.
- Ég skal sýna þeim, hugsaði hann. Ég
næ í drauginn og kem með hann hingað.
Ætli svitni ekki skallinn á Hannesi afa
þegar hann stendur augliti til auglitis við
eineygða skipstjórann.
Lárus tróð höndunum ofan í buxna-
vasana og gekk í áttina að frystihúsinu,
hvítum steypukubbi sem stóð rétt hjá
bryggjunni. Dóra, stóra systir, var að
flaka ýsu þegar hann kom inn í frysti-
húsið. Dóra var lágvaxin og þybbin, líkt-
ist mömmu þeirra með tinnusvart hár og
dökk augu. Hún var í hvítri plastsvuntu
sem var merkt henni stórum prentstöf-
um. Þegar hún kom auga á Lárus tók
hún niður eyrnahlífarnar.
- Hvað ert þú að gera hérna? spurði
- Eins og hverju?
- Til dæmis því hvort um góðan eða
vondan draug er að ræða. Það er mjög
mikilvægt atriði.
- Draugurinn er örugglega vondur,
sagði Lárus ákveðinn.
- Bíddu, bíddu, lagsi, sagði afi hans.
Ertu að meina að þú hafir séð draug?
Lárus hikaði.
- Ég fullyrði ekkert.
Hannes afi rak upp roknahlátur.
Tryggur gamh ýlfraði undir eldavélinni.
- Sko, minn mann, sagði hann og
þurrkaði hláturtár úr augnkrókunum.
Sér bara drauga. Þér er ekki fisjað sam-
an, ha?
Þóra amma kom niður af efri hæðinni
og hún barði með eikarstafnum sínum í
hurðarkarminn áður en hún kom inn.
- Skelfmgar læti eru þetta í þér alltaf
hreint, Hannes, sagði hún. Æ.tlarðu
aldrei að vaxa upp úr stuttbuxunum?
hún. Þú veist að þú mátt ekki vera hérna
inni.
- Ég er bara að kíkja, sagði Lárus.
- Kíkja? Maður veit aldrei hvað þér
dettur í hug að gera, sagði Dóra og setti
eyrnahlífarnar upp aftur.
Verkstjórinn fylgdist grannt með Lár-
usi úr glerbúri sem stóð upp við vegg.
Lárus gekk fram í móttökuna þar sem
pabbi Didda var að stafla pappakössum
upp á vörubílspall.
- Ég er að fara til Keflavíkur, kallaði
hann til Lárusar. Viltu sitja í?
Lárus afþakkaði, settist á línubala og
fylgdist með fólkinu. Mest áberandi var
unglingspiltur úr Reykjavík sem dvaldist
í verbúðinni og var mikið kvennagull.
Framhald.
i27