Æskan - 01.05.1988, Síða 47

*rá Jesendum
Tréð í garðinum
^að er vetur.
reð í garðinum er hvítt,
b,afsni"-
g glitrar á gimsteinana í snjónum í sólskininu.
°rnin koma út og kasta snjó í tréð.
a bíður eftir vorinu.
er Vor-
Það * garðmum er farið að bruma.
í*að a^tur söng fuglanna.
g3 finnur hlýja vorgoluna leika um sig.
þ°rrun koma út og stara á brumin á trénu.
a bíður eftir sumrinu.
Í-að er sumar.
ut 1
5^..lr Þrestir hefja ástaleik sinn í trénu.
°niniu seinna gera þeir sér hreiður.
, 0 koma egg,
þaftnæst ungar.
Bö 61 S<^ sumar-
þ^nm koma út og klifra í trénu.
oíður eftir haustinu.
garðinum er grænt.
Tað er haust.
pfe 1 garðinum er gult.
fölnar,
omin leggjast í dvala.
Bör m a^ trenu-
Trrnin koma út og toga í laufblöðin.
e bíður eftir vetrinum.
Æskuminning
Einu sinni var lítil stúlka sem lék sér oft með systkinum
sínum að hornum úti á túni. Hún hafði hornin fyrir kindur
og bjó til hús fyrir þau úr steinum. Heyið var
hreindýramosi.
Þegar hún stækkaði ögn fór hún að hjálpa til á
heimilinu. Hún þvoði gólf fyrir mömmu sína og þvoði upp.
En helst vildi hún vera úti með pabba sínum
og eltast við rollurnar. Hún þekkti allar kindurnar með
nafni en þær voru um þrjú hundruð. Skemmtilegast þótti
henni um sauðburðinn þegar litlu lömbin voru að fæðast.
Ef kalt var í veðri var iðulega farið með þau inn í eldhús
og þau sett á strigapoka og þeim iljað í ofni í eldavélinni.
Hún tók fjarska nærri sér ef þau dóu.
Eitt sinn var ein ærin að bera og hana langaði þau ósköp
til að vita hvort lambið yrði hrútur eða gimbur. Þegar ærin
hafði borið stökk hún ofan í króna til að sjá hvort væri. En
viti menn: Það var vanskapað á höfði.
Þá varð hún hrædd og hljóp heim.
Fallegust þóttu henni forustulömbin og mest til þeirra
koma. Þau voru líka fallegust á litinn, oft flekkótt og
skræpótt.
Ærnar báru yfirleitt úti og þá var gaman að ganga innan
um þær og finna nýborin lömb. Hún sprautaði lömbin
innanvert á lærin við lambablóðsótt - og var þó ekki nema
níu eða tíu ára.
Mikið var gaman að vera til þá.