Æskan - 01.05.1991, Qupperneq 13

Fró lesendum
Gunnar Torfi Jóhannnsson
meb Stúf og ungana -
naggrísi þeirra Sonju.
5-6 vikna en karlarnir 9-10
vikna.
Naggrísir eru ættaðir frá Suð-
ur-Ameríku (Perú). Þeir eru
ekki í ætt við svín heldur
þykja þeir vera líkir grísum.
Þannig fengu þeir nafn sitt. Á
dönsku heita þeir marsvin en
mar þýðir haf. (Svínið sem
kom yfir hafið ...) Á ensku eru
þeir nefndir guinea pigs af því
að þeir kostuðu eina gíneu.
Með kærri kveðju,
Seut-ýd ^.icáten,
S(MVltÁ<MVtU*K 13,
‘fé.etfájcwí/í.
Saga naggríssins
Inkarnir, fornþjóð í Perú, ræktuðu
naggrísi. Þegar Spánverjar lögðu
þennan landshluta undir sig fluttu
þeir allstóran hóp dýranna til Spánar.
Hollendingar fluttu þá síðan til Mið-
Evrópu og heimalands síns en þaðan
dreifðust þeir fljótt um alla álfuna.
Mörg afbrigði hafa komið fram við
ræktun. Nefna má Rossett-marsvin,
en það má þýða „sveipóttur naggrís".
Hár feldsins ganga í sveipum um
skrokkinn. Angóra-naggrísir eru
kafloðnir. Hárin geta náð 20-30 sm
lengd - svipað og dýrið er sjálft! Litir
eru mjög fjölbreyttir, brúnn, hvítur,
svartur, rauðbrúnn. Algengast er að
dýrið sé þrílitt, brúnt, hvítt og svart.
Vid þökkum kærlega fyrir
bréfið og upplýsingarnar.
í þættinum Heimilisdýr
(Æskan, 5.-6. tbl. 1973 - um-
sjón Páll H.Einarsson) var sagt
frá naggrísnum. Við styðjumst
við þá frásögn í því sem hér fer
á eftir.
Naggrísinn (cavia porcellus) á
marga náfrændur í Perú, t.d. dýrið
cavia cutleri (villinaggrís) en það er
þó nokkru stærra.
Naggrísinn vegur 600-800 grömm
og er 24-30 sentímetrar að lengd. Þó
að hann sé fremur ólögulega vaxinn
getur hann náð furðu miklum hraða
ef því er að skipta.
Meðlerð
Naggrísinn er friðsamt dýr og sjaldan
gjarnt á að bíta. Við góða meðferð
getur það orðið hænt að eiganda sfn-
um.
Á botni búrsins á að vera sag og ílát
undir vatn. Um vatnið á að skipta
daglega en sagið vikulega.
Aðalfóður á að vera grænmeti en
það er nauðsynlegt öllum nagdýrum.
Einnig ýmiss konar korn og kornmeti.
Naggrísinn þolir illa raka og drag-
súg eins og önnur heimilisdýr. Verð-
ur að koma búrinu fyrir með tilliti til
þess.
Málfríður Guðmundsdóttir
hefur sent okkur nokkrar vís-
ur, lítil ljóð, eftir ömmubarn
sitt, Sólrúnu Ósk Lárusdótt-
ur. Hún er átta ára og hefur
dvalist í nokkra mánuði í
Kanada með foreldrum sín-
um sem eru þar við nám.
Tileinkað ömmu
Ástin og vináttan skipta öllu máli,
útlitið engu í samanburði við það.
Alla daga, allar nætur,
alla ævi við skulum fylgjast að.
Hún Málfríður er undurfögur stúlka,
já, falleg, það er hún og fín.
Og hver hún er er ei erfitt að túlka
því hún er hún amma mín!
Um ásfina
Ef hér í heimi myndi ríkja ást,
ekkert barn myndi lengur þurfa að þjást.
í augum barna aðeins sæist gleði,
já, ef ást í heimi ríkjum réði.
Ástina er ekki hægt að sjá,
ástina er bara hægt að fá.
En ástin fæst ekki fyrir hvað sem er,
auðvitað ekki, sem betur fer.
Hringf fii ömmu
Ég tjái þér ást í síma
því síminn hringir til þín.
Ég gleymi öllum tíma
því þú ert amma mín.
Æskan 1 3