Æskan - 01.07.1992, Blaðsíða 4

ÞRASTARUNGAR
OG MYS I BUINU
Trjádrumbar í fjörunni.
Netakúlur. Æðarfugl lónar á
lygnum sjónum. Lágvært
kvak. Ekki önnur hljóð.
Það var í sumar. Norður á
Ströndum.
Við fjölskyldan fórum þar um og
komum m.a. í Djúpuvík...
Þegar síldin óð um allan sjó fyr-
ir 50 árum var byggt stórt verk-
smiðjuhús hér í víkinni við vestan-
verðan Húnaflóa. Þá gengu vélarnar
í síldarbræðslunni dag og nótt, stúlk-
ur stóðu í löngum röðum og sölt-
uðu síld í tunnur, skip lögðu að og
héldu frá landi - hér iðaði allt af lífi.
Það var þá. Nú stendur stóra hús-
ið autt. Síldin fór og fólkið hvarf á
braut.
Staðurinn fór þó ekki alveg í eyði.
Nokkrar fjölskyldur héldu tryggð við
Djúpuvík. Þaðan er gert út á sumrin.
Og nú er hótel þar sem áður var ver-
búð síldarstúlkna og danssalur.
í Djúpuvík hitti ég tværtelpursem
dveljast þar á sumrin með fjölskyld-
um sínum, Ásdísi Lýðsdóttur 10 ára
og Hörpu Sæmundsdóttur 11 ára.
Ásdís er á Skagaströnd á vetrum,
Hrund í Hafnarfirði. Þær eru skyldar
í báðar ættir. Báðar segja þær að
þeim finnist skemmtilegra í Djúpuvík
en þar sem þær hafa vetursetu.
„Við eigum bú hér upp frá. Þar
eru margir þrastarungar og mýs.
Viljið þið sjá það?“
Við tökum boðinu og göngum
þangað með telpunum. Á leiðinni
lýsa þær fyrir okkur, hvor í kapp við
aðra, hvernig standi á þessu fjölbýli
þrasta og músa.
„Við fundum mýs í gildrum og
fórum með þær í búið. Það er gam-
alt fjárhús sem við megum vera í.
Og þrestir eiga þar hreiöur. “
Þegarvið komum inn sjátelpurn-
ar að ekki er allt með felldu. Diskar
liggja á gólfi, sumir brotnir. Ýmis-
legt er farið úr skorðum. Þær verða
gramar og þykjast skilja hvernig í
þessu liggur.
„Þeir hafa verið hár, strákarnir.
Við vitum það alveg.“
Þær hafa ekki hátt en velja ófög-
ur orð þeim sem hafa verið að verki.
Okkur finnst skiljanlegt að þær verði
leiðar - en óskiljanlegt að einhver
vilji skemma fyrir þeim það sem auð-
séð er að þær hafa lagt alúð við að
búa út.
„Við megum ekki styggja mýsn-
ar og ungana," segja þær eftir að
hafa litið á verksummerkin.
Við fetum okkur varlega um í hálf-
rökkrinu. Ásdís og Harpa benda okk-
ur á þá staði þar sem vænta má þess
að sjá mýs en þær koma ekki í
Ijós.Hins vegar flögra ungar um og
lenda stundum á bjálkum og veggj-
um. Telpurnar bregða fljótt við, grípa
þá og færa á öruggari stað en þeir
„Farfuglarnir, Ás-
dís og Harpa -
sem dveljast á
sumrin í Djúpu-
vík.
voru komnirá.
Er við höldum til baka segja þær
okkur að feður þeirra geri báðir út
báta frá Djúpuvík (ásamt öðrum) -
faðir Ásdísar Dagrúnu, faðir Hörpu
Báruna.
Ásdís á sjö systkini. Þau eru öll
eldri en hún nema Guðrún sem er
átta ára. Harpa á þrjú systkini á aldr-
inum fimmtán til sautján ára og níu
ára systur, Hrund.
Þegar þetta tölublað berst þeim
verða þær farnar frá búinu sínu í
Djúpuvík og komnar í skólann - Ás-
dís í Höfðaskóla á Skagaströnd,
Harpa í Öldutúnsskóla í Hafnarfirði.
Þær eru eins og farfuglarnir...
4 Æ S K A N