Æskan - 01.07.1992, Blaðsíða 45

sýndi hinum. Þær ndlguðust
þd hægt og rólega. Þær voru
d hælum þeim. Ef þær næðu
þeim gerðu þær út af við þd.
Strdkarnir voru umkringdir.
„Þannig endar þd ævi okk-
ar," hugsuðu þeir.
En þd fór klukkan að sld.
Hún sló sex að morgni. Þeim
var borgið. Vampírurnar og
allar hinar verurnar dóu sam-
stundis.
Strdkamir trúðu ekki sínum
eigin augum. Þeir vom lifandi!
„Við verðum að finna allt
fólkið hér inni," sagði Kdri.
„Skilur þú ekki? Aldamótin
2000 em d morgun! Þd dey ég.
Verst er þó að faðir minn mun
einnig deyja," sagði Jens og
fór að grdta.
„Við munum finna föður
þinn," sagði Kdri og reyndi að
vera eðlilegur. En honum tókst
ekki betur til en svo að hann
fór sjdlfur að grdta.
„Þú mdtt ekki bara sitja hér
og bíða dauðans. Finnum föð-
ur þinn," sagði hann.
„Jd! Finnum pabba," sagði
Jens sem var sprottinn d fætur.
Svo lögðu þeir af stað til að
leita völundarhússins.
Jens opnaði eina af hurðun-
um og gægðist inn. Þar voru
þd ótal hurðir og fjölmörg
göng sem aldrei virtust taka
enda.
„Ég held að ég sé búinn að
finna völundarhúsið. Það er
bara ddlitlu stærra en ég hélt
í fyrstu að það væri," kallaði
Jens til Kdra og furðaði sig d
því hvernig allt, gjörsamlega
allt, var endalaust þarna inni.
í sömu andrd opnaði Kdri
aðrar dyr. Þar var þd allt hið
sama og í hinum dyrunum.
Ótal hurðir og mörg þúsund
endalausir gangar.
„Ég held að ég hafi líka
fundið það," sagði Kdri furðu
lostinn.
Þeir opnuðu fleiri hurðir en
allt hið sama var í þeim öll-
um.
„Hér eru ótal endalaus völ-
undarhús. Við finnum pabba
aldrei!" sagði Jens með von-
leysissvip.
„Við finnum föður þinn d-
reiðanlega í tæka tíð," sagði
Kdri. Þó vissi hann vel að besti
vinur hans var að deyja fyrir
augum hans. „Við megum
ekki gefast upp núna þegar
við erum komnir svona
langt," bætti hann við eftir
nokkra þögn.
„Það er ekki til neins að
halda úfram. Ef við gerum
það deyrð þú bara líka. Þú
skalt snúa við en ég held d-
fram að leita pabba," sagði
Jens.
„Ég ætla að fara með þér,"
sagði Kdri.
„Nei, þú snýrð við núna
meðan þú getur. Þú getur ekki
snúið við seinna. Þd verður
það um seinan. Hurðin er enn
þd opin. Far þú til baka. Þetta
er pabbi minn. Ég ætla að
leita hans sjdlfur," sagði Jens
dapur í bragði.
Kdri gekk sorgmæddur til
baka að hurðinni en hún
skelltist aftur þegar hann ætl-
aði að fara út.
Nú gdtu þeir Jens og Kdri
aldrei komist til baka. Þeir
voru gengnir í gildru.
Jvrniul)iilö.