Æskan - 01.03.1994, Blaðsíða 45

mig hvernig hann fór að því! Ég
veit þab ekki.
Þegar Alli Nalli Síbríkur Páll
hafbi verib ab hrekkja fólk sem
komib hafbi í heimsókn fór annab-
hvort mamman eba pabbinn fram
á gang og ávítabi hann, þó ekki
mikib, bara pínulítib.
Þegar margir voru búnir ab
koma og skoba húsib fóru börnin
ab koma meb pappakassa og
setja bækur, styttur og mikib af
dóti í þá.
Þá var annatími hjá Alla Nalla
Síbríki Páli! Hann þurfti alltaf ab
fylgjast meb hvort eitthvab af
dótinu hans færi ofan í kassana.
Hann sofnaði oft örþreyttur á
kvöldin.
Gömlu hjónin voru alltaf ab
bregba sér af bæ, þau sem vana-
lega voru heima, og tóku oft
með sér pappakassa eba ferba-
tösku.
Greyið Alli Nalli Síbríkur Páll
skildi ekkert! Þegar gamla fólkib
hafbi farib í ferbalag þá hafbi þab
skilib eftir kandísmola, ekki bara
einn heldur marga í gluggakistu.
En núna skildu hjónin ekki eftir
neina kandísmola. Hann hrein-
lega skildi þetta ekki.
Einn dag í desembermánuði
komu öll börnin og einhverjir
menn líka og tóku allt dótib, öll
húsgögnin, tóku bara allt. Þab
var ys og þys allan daginn. Alli
Nalli Síbríkur Páll átti oft fótum
sínum fjör ab launa! Svo varb
skyndilega allt hljótt og öll her-
bergin tóm, engar myndir uppi á
vegg, ekki neitt. Hann fór á milli
herbergjanna og horfbi í kringum
sig. Á endanum settist hann í
nebsta stigaþrepib og horfbi á
útidyrahurbina og beib.
Loks birtust gömlu hjónin. Þau
leiddust á milli herbergja. Þegar
þau voru búin námu þau staðar í
ganginum. Gamla konan sagbi:
„Alli Nalli Síbríkur Páll minn,
þakka þér fyrir öll árin sem vib
höfum dvalist hérna saman! Ung
hjón flytja hingab meb tvö börn.
Vonandi líður þér eins vel hjá
þeim og hjá okkur. Ég veit ab ég
mun sakna þín og uppátækja
þinna. Ég hugsa bara ab vib
munum öll sakna þín. Ég kom
meb nokkra kandísmola handa
þér og set þá í skotib þitt undir
stiganum. Þú átt heima þar. Er
þab ekki?"
Hún setti molana undir stig-
ann.
„Þakka þér fyrir allt saman, Alli
Nalli Síbríkur Páll minn. Líbi þér
nú vel!" sagbi gamli maburinn.
Alli Nalli Síbríkur Páll sat enn
þá í stiganum og tárin streymdu
nibur kinnar hans. Þegar gömlu
hjónin voru farin fór hann í skotið
sitt, hjúfrabi sig nibur og fór að
sofa meb alla kandísmolana vib
hlib sér."
„Jæja, rýjurnar mínar, þannig
var þessi saga," sagbi amma.
Hún hafbi ekki sleppt síbasta
orbinu þegar bjallan hringdi.
Mamma og pabbi Kristínar og
Péturs voru komin.
„Æi, erub þib komin?" sagbi
Kristín. „Þib ætlubub ab vera til
fimm."
„Pabbi, pabbi!" Þab ób á Pétri.
„Amma var ab segja okkur sögu
um Alla Nalla Síbrík Pál. Hún var
æbi! Kannt þú sögu um hann?
Viltu segja okkur sögu um Alla
Nalla Síðrík Pál?"
„Heyrbu, góbi, á ég ab svara
öllum þessum spurningum í
einu?" sagbi pabbi hans og hló.
Mamma þeirra og pabbi fengu
sér kaffi. Á meban sögbu börnin
þeim söguna sem amma þeirra
hafði sagt þeim.
Þegar þau kvöddu og gengu
nibur stigann þá heyrbi amma ab
börnin voru ab syngja:
„Alli Nalli Síðríkur Páll skrýtinn
karl er!"
Þab sungu þau alla leibina út.
Þegar amma var búin ab þvo
upp fékk hún sér nokkrar rúsínur í
lófann og fór inn í stofu. Hún
fékk sér nokkrar sjálf en setti af-
ganginn í gluggakistuna. Hún
Æ S K A N 4 5