Æskan - 01.03.1994, Blaðsíða 19

Að undanförnu hafa margir les-
endur beðið um að við fjölluðum
að nýju um dýr (- sjá bréf í Æsku-
pósti). 1990-1992 var í Æskunni
þátturinn, Dýrin okkar. Við bregð-
umst vel við og segjum frá dýrum
- en forðumst að endurtaka full-
um stöfum það sem þá var sagt.
Kanínur þurfa allstór búr. Þær
verða að hafa matarskál og að-
gang að vatni. Alltaf á að gefa
þeim mat á morgnana. Þegar þær
eru orðnar saddar á að taka skál-
ina. Hana skal þrífa daglega. í
gæludýrabúðum fæst ágætt kan-
ínufóður. Einnig má gefa þeim
gras, lauf og græn blöð af gulrót-
um, rófum og næpum. Skipta þarf
um vatn á hverjum degi.
Dallur (með kattasandi), sem
kanínurnar gera þarfir sínar í, á
alltaf að vera á sama stað.
Æskilegt er að skipta rýminu í
búrinu í „svefnherbergi" og „dag-
stofu“. Heppilegt er að strengja
vírnet fyrir op á búrinu - gjarna á
tréramma sem festur er með löm-
um við búrið. Þar sem kanínurnar
sofa á að vera hreint og hlýtt. Gott
er að hafa þar þurrkaðan mosa og
strá - og skipta um vikulega.
Pappakassar með göngum
minna kanínur á villt líf. Þær eru
þakklátar fyrir að fa að skríða um
slíkar „holur“. A.m.k. verður að sjá
til þess að þær geti hreyft sig.
Kanínum þykir gott að láta
kjassa sig - en ekki of mikið.
Aldrei má taka þær upp á eyrun-
um.
Æ S K A N 19
tveggja til fjögurra mánaða. En mað-
ur verður að gæta þess að vera ekki
of lengi í einu og þjálfa þær ekki of
oft. Þá verða þær þreyttar. Á sumrin
er keppt flestar helgar. Þá æfir hann
sig ekki,“ segir Elísabet.
Kanínur eru hæfastar til að
stökkva fram til þriggja eða fjögurra
ára aldurs. Þá fara þær að reskjast.
Oftast ná þær fimm til sjö ára aldri.
„Þær sem keppa verða jafnvel
eidri en það,“ segir Elísabet. „Það er
hollt fyrir kanínur að hreyfa sig - eins
og fólk.“
Á þessari braut eru ellefu hindran-
Hindrunin er eftirliking grindar sem notuð er við hindrunarhlaup
hrossa. Utilli kanínu finnst hún eflaust ógnarhá!
(Grein í sænska tímaritinu
Kamratposten, 1. tbl. 1994.
Texti: Ingela Johansson.
Myndir: Per-Áke-Uddman).
ir í röð í beinni línu. En stundum er
keppt í hlaupahring. Ef kanína fellir
hindrun fær hún refsistig. Allir fara
tvisvar sinnum eftir brautinni. Ef tvær
kanínur eru jafnar með fæst refsistig
að samanlögðu eftir báðar umferð-
irnar telst sú hafa sigrað sem fór
brautina á skemmstum tíma.
Að þessu sinni er Fljúgandi gæsin
hlutskörpust! Hún er sú eina sem
fellir einungis einu sinni. Lilli lendir í
fimmtánda sæti.
„Það er betra en í fyrra!" segir El-
ísabet. „Þá varð hann sautjándi og
samt voru færri keppendur en
núna.“
Og Lilli virðist harla á-
nægður þar sem hann
kúrir í fangi „mömmu"
sinnar!
BARA í SVÍÞJÓÐ
„Keppni í kanínustökki
tíðkast hvergi nema í
Svíþjóð. Þetta hófst með
því að einhver uppgötv-
aði að kanínur hafa gam-
an af því að stökkva yfir
hindranir. Þá var efnt til
keppni milli fáeinna kan-
ína og síðan hefur þetta
undið upp á sig,“ segir
Ylva Bergheim sem er í
kanínueldis-félaginu í
Stokkhólmi. Hún er ein
þeirra sem undirbjuggu
meistarakeppnina.
Þrír mjög „fjölmennir“
stökk-klúbbar starfa í
Svíþjóð, í Stokkhólmi, á
Vermalandi og Skáni, en
auk þeirra eru margir
smáir klúbbar. Lands-
samband hefur ekki ver-
ið stofnað en verið er að
undirbúa það. í fyrra
voru keppnisreglur sam-
ræmdar. Þá var t.a.m. á-
kveðið að kanínurnar
mættu ekki staðnæmast
nema þrisvar í brautinni.