Æskan - 01.03.1994, Blaðsíða 39

Björk virðist njóta sömu vinsæida meðal
breskra gagnrýnenda, plötusala, umboðs-
manna og almennings.
1. Suede
2. Blur (hjá MM en nr. 5 hjá NME.
New Order var nr. 2 hjá NME en nr. 10
hjá MM).
Besta nýliðahljómsveitin að mati les-
enda NME er
1. Elastica (einnig bjartasta vonin hjá
MM).
2. Rage Against The Machine (nr. 1
hjá Headbangers; fjórði besti nýliðinn hjá
Vox og fimmta besta nýja hljómsveitin
hjá RS).
Besta platan að smekk lesenda Vox
er
1. „Debut“ með Björk (nr. 3 í NME, 2 í
Select og 7 hjá MM)
2. „Zooropa" með U2 (nr. 1 hjá RS)
Lesendur Vox völdu einnig besta ný-
liðann (hljómsveit eða einstakling):
1. Björk
2. Jamiroqai
Sigurvegararnir hjá RS voru Pearl
Jam (besta hljómsveitin með besta
söngvarann) og Janet Jackson (söng-
konan).
BÓK Á ÍSLENSKU UM ANNAN
MERKASTA GÍTARLEIKARA
ROKKSÖGUNNAR
Titill: Keith Richards - Ævisagan
Þýðandi: lllugi Jökulsson
Bækur á ensku um Keith Richards
hafa selst mjög vel hérlendis enda hafa
áhrif frá gítarleik hans verið áberandi í ís-
ienskri rokkmúsík í aldarfjórðung eða
meir. Nægir í því sambandi að nefna
Flowers og Ævintýri (um 1970), Bubba
og Utangarðsmenn (um og upp úr 1980),
svo og PS & Co og Síðan skein sól. Bók
á íslensku um hann hlýtur því að vera
mörgum kærkomin ekki síst þar sem hún
er mjög vel þýdd.
Höfundurinn, Victor Bockris, stendur
vel og skemmtilega að verki. Ævisaga
Keiths er rakin með orðum hans sjálfs að
nokkru leyti en að mestu með lýsingum
þeirra sem höfðu mest saman við hann
að sælda á hverjum tíma. Stundum mála
tveir eða þrír sína myndina hver af sama
atburði. Útkoman er heildstæð, áhuga-
verð og lifandi saga í alla staði.
Ævisaga þessa snjalla gítarleikara er
miklu meira en saga af ástum og örlög-
um rokkstjörnu. Þetta er saga rokksins,
nánast í heild, frá því að Bítlaæðið svo-
kallaða hertók vestræn ungmenni á fyrri
hluta sjöunda áratugarins. Samvinna Bítl-
anna og „Stóns“ var mikil og náin. Báðar
hljómsveitirnar nutu góðs af þeirri and-
stæðu sem fólk fann í músík þeirra og
framkomu. Rollingarnir sinntu blús en
Bítlarnir afgreiddu poppið.
Það er fróðlegt að
kynnast viðhorfum
hippakynslóðarinnar til
vímuefna. Hvað Roll-
ingana varðaði hófst
neyslan þegar hljóm-
sveitin vann úr hófi
fram í upphafi kapp-
hlaupsins til að ná vin-
sældum. Þeir voru að
niðurlotum komnir af
vinnu. Fram undan var
8oo km aksturog enn
einir hljómleikar. Þeir
hugsuðu ekki um efnió
sem vímuefni heldur
eins konar verkjalyf til
að halda sér vakandi
og gangandi.
Næst tók við það
viðhorf að vímuefnin
blésu mönnum hug-
myndum í brjóst við
músíkframleiðsluna.
Engum datt í hug að
neitt hættulegt væri við þessi „hugvíkk-
andi“ efni. Þvert á móti var því trúað að
neytandinn væri að þroska sig.
Raunveruleikinn var allur annar. Dauð-
inn barði margoft að dyrum hjá Rolling-
unum og fylgifiskum þeirra. T.a.m. lést
hinn gítarleikari „Stóns“, Brian Jones,
1969 eftir að hafa verið meira og minna
„út úr heiminum" um nokkurn tíma.
Vímuefnaneysla reyndi líka verulega á
samskiptamynstur Rollinganna. Til blóð-
ugra handalögmála kom þegar á leið,
t.a.m. þegar arftaki Brjáns, Ronnie
Wood, stalst í vímuefni þó að samkomu-
lag hefði verió gert um að láta þau vera.
Viðhorf Keiths til gítarleiks og rokk-
músíkur er kennslubókardæmi um það
hvernig á að standa að málum til að ná
árangri. Einlægni hans og tryggð við
rokkið gegna lykilhlutverki í velgengni
„Stóns“. Samhliða hefur sífelld leit hans
að nýjum aðferðum skilað stórum skref-
um fram á við, eins og þegar hann þróaði
stíl sinn inn í „opnu G stillinguna", þreif-
ingar hans á bandarískri sveitamúsík og
jamaísku reggípoppi.
Ævisaga Keiths er ein fróðlegasta og
skemmtilegasta bókin sem gefin hefur
verið út um rokkmúsík.
-jkg
Keith Richard (t.h.) með Billy Preston og Mick Jagger.
Æ S K A N 3 9