Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1928, Page 62

52
Fimm dögum síÖar biíSur Napóleon Píus páfa VII. a5
lýsa ólöglega giftingu Jeromes. Mánuði seinna neitar
páfinn þeirri beiðni. Þá lætur Napóleon ríkisráðsstjórn-
ina ónýta giftinguna.
Sjöunda júlí 1805 fæðir Elízabet sveinbarn, þar sem
hún dvelur í Camberwell nálægt Lundúnaborg. Hún
nefnir sveininn Jerome Napoleon Bonaiparte, í höfuðið
á manni sínum, því húii veit ekki annað en að skilnaður
þeirra sé aðeins um stundarsakir.
Hvað er nú orðiö af Jerome? Hann hefir skrifað oft
siðan þau hjónin skildu í Eissafbon og öll hans bréf hafa
verið einkar ástúðleg; eftir að hann átti tal við keisarann,
hefir ekki kornið eitt einasta bréf frá honurn.
Ebzabet treystir honum samt fullkomlega. Hún skrif-
ar föður sínum í ágústmánuði frá Englandi á þessa leið:
“Eg býst við að Jerome sé ómögulegt að korna bréfi.
Mjög líklegt að hann sé nokkurs fconar fangi."------
Þessi unga móðir lifir kyrlátu lífi á Englandi; hún
kemur aldrei á mannamót og minnist aldrei á kringum-
stæður sínar við nokkurn lifandi mann.
“Hvað sem eg feann að hugsa,” segir hún í bréfi til
föður síns, “þá er það ekki rétt að fella neinn dóm fyr en
fullkomnari vissa er fengin. Og af minni hegðun skal
enginn sjá annað en það að eg beri fult traust til hans.”
En sannleikurinn er sá að Jerome er eins og strá, sem
hrekst á milli tveggja strauma. Annars vegar er ást hans
til Elízabetar, hins vegar hin glæsilega framtið og ef til
vill keisaratign.
Eftir því sem hann er lengur heirna og tekur rneiri
þátt í hinu dýrðlega lífi auðs og unaðsemda, tignar og
tildurs, eftir þvi sljófgast samvizka hans og tilfinningar.
Hann horfir sjaldnar og sjaldnar á myndina af Elíza-
betu, og hún smádofnar í huga hans.
í októbermánuði—sex mánuðum eftir að þau skildu—