Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1916, Síða 30

22
ÓLAFUR s. thorgeirsson:
hann hlýtt, einkum þegar hann hefir ort, en líka þó,
þegar er hann hefir talaS í óbundnu máli, hvort sem
veriS hefir örstutt blaSagrein, eSa lengri lestur. Meiri
og meiri lotningu hefir hún boriS meS líSandi árum
fyrir hinum skygna og sívakanda anda hans. ÞaS er
eins og hann hafi hvert skifti snortiS einhvern sofanda
streng í brjósti hennar, látiS sér hepnast aó segja eitt-
hvaS, sem beSiS hafSi ósagt undir hjartarótum hennar.
Útílegumennirnir, sem seinna voru nefndir Skugga-
Sveinn (1898), ei ekki leikrit samiS eftir öllum
listarinnar reglum, eins og leikritin, sem nú
eru aS birtast og skáld vor aS verSa fræg fyrir,
langar leiSir út um heim jafnvel. En fleiri
hafa skemt sér viS Skugga-Svein en nokkurt annaS
íslenzkt leikrit enn sem komiS er; þaS ætla eg óhætt
aS segja. ÞaS hefir veriS leikiS upp aftur og aftur ár
eftir ár, bæSi af þeim sem kunnu og ekki kunnu, fram
aS síðustu árum. Og stöSugt hefir leikelsk alþýSa
safnast saman til aS sjá þaS enn leikiS. Ekki vegna
listarinnar, eins og eg tók fram ; henni kann í mörg-
um efnum aS vera ábótavant ; enginn mun fúslegar
viS þaó kannast, en síra Matthías sjálfur. En andi
eftirlætisskálds þjóSar vorrar er þar ungur, fjörugur,
jafnvel ærslafullur, og þar er eitthvaS af hinni mátt-
ugu trú hans á sigur hins góSa yfir hinu illa. Og til
móts viS eftirlætisskáldiS sitt hefir íslenzk alþýSa
komiS hvert sinn, er leikið hefir veriS, og hún hefir
fyrirgefiS gallana, en glaSst eins og barn yfir tilþrifun-
um. EitthvaS svipaS má einnig segja um fyrstu þýSingu
síraMatthíasar,Eri5þ/'ó5ssöoH Esajasar Tegnér,sem út
kom 1866, tveim árum síSar en Skugga-Sveinn. Hafa
nokkuru sinni þýdd ljóS, eftir erlent skáld, vakiS ann-
an eins fögnuS, jafn-almennan og eindreginn, í sálu
þjóSarinnar, sem þýtt hefir verið fyrir, eins og FriS-
þjófssaga vakti með íslendingum ? LjóSin þau voru
lærð og sungin landshornanna á milli. Þau höfSu