Afturelding - 01.03.1970, Blaðsíða 5

OSWALD SMITH:
samkomunnar í kvöld. En ég hratt honum bara
frá mér, og þá gaf hann mér þessa hvítu rós. Ég
vildi ekki þiggja hana, fyrst í stað, vegna þess
að hún var ímynd einhvers, er ég hafði glatað. En
svo varð ég að taka við henni. Hún var alveg
eins og hvíta rósin, sem móðir mín gaf mér fyrir
fimm árum er ég fór alfarin að heiman. Þá rétti
hún mér uppáhalds rósina sína.
Þegar ég tók svo við þessari rós í kvöld, af
þessum ójrekkta manni, heyrði ég rödd móður
minnar, eins og hún talaði til mín, er hún kvaddi
mig á þröskuldi æskuheimilis míns: „Ellen barnið
milt, þú ferð að heiman frá móður þinni, og á móti
vilja hennar, til þess að fara einsömul út í hinn
synduga heim. Ég óttast ákaflega hið synduga líf.
Þegar þú ert komin langt, langt í burtu frá mér,
og þú sérð 'hvíta rós bera fyrir þig, minnztu þá
þessarar skilnaðargjafar móður þinnar. Hvorki að
nótt né degi skal ég gleyma því að biðja þess að
Guð sendi þig frelsaða heim til mín aftur.“
Þessi hreina, hvíta rós vakti mig í kvöld til um-
hugsunar. Ég varð sannfærð um, að ég yrði að
finna veginn, svo fremi að hann væri opinn fyrir
mig. Herramaðurinn sagði við mig, að það væri
einhver, sem vildi hjálpa mér. Haldið þið, að hann
vilji taka að sér syndara eins og mig?“
Það var ekki erfitt að svara þessari spurningu.
„Komið nú og eigumst lög við“, segir Drottinn.
„Þó að syndir yðar séu sem skarlat, skulu þær
verða hvítar sem mjöll. Þó að þær séu rauðar sern
purpuri, skulu þær verða sem ull.“ (Jes. 1,18).
„Þvi að svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf
son sinn eingetinn, til þess að hver, sem á hann
trúir, glatist ekki, heldur hafi eilíft líf“ (Jóh.3,16).
Ilún hlus*aði moð vakandi ef'irmkt, meðan ég
fór með þessi biblíuvers, sem hér hafa verið til-
færð. Því næst brast hún í grát og féll svo á
kné. Hún stóð síðan upp, sem ný sköpun í Jesu
Kristi. Fyrsta hugsun hennar var, að fara heim
til móður sinnar.
„Árin liðu“, sagði trúboðinn, „en þessi stúlka,
sem rifin var þetta kvöld út úr gini sjálfsmorðs-
andans, lifði trúföstu lífi með Jesú Kristi frelsara
sínum, og vi'naði jafnan um frelsandi kraft náðar
hans. Aldrei þreyttist hún að þakka fyrir hvítu
rósina, sem óþekktur maður rétti henni.“
Tekið úr „Gospel Herald“.
Há n lók sér tíma
Þú segir að þú hafir ekki tíma, og sért svo önn-
um kafinn í því að starfa fyrir Guð, að þú hafir
jafnvel ekki tíma til þess að bíða eftir honum.
Jæja, Súsanna Wesley hafði einnig mikið að
gera. Vissir þú að hún átti 19 börn og í þann tíð
voru engir skólar. Hún varð að kenna börnum
sínum. Hún gat heldur ekki farið í búðir og keypt
klæðnað handa þeim. Sjálf varð hún að sauma
utan á börnin, og einnig varð hún að sjá um
þeirra daglega viðurværi, svo að það má nærrri
geta að hún hafði nóg að gera og þurfti mikið
að taka til handargagns.
Samt sem áður hafði hún tíma til bæna. Klukkan
eitt á hverjum degi fór hún inn í svefnherbergið
sitt, lokaði dyrunum og notaði tímann til klukkan
tvö, í einrúmi á knjánum frammi fyrir Guði. Ekk-
ert barnanna þorði að trufla hana á þessum tíma.
Þau vissu öll hvað hún var að gera. Er það þá
undrunarefni að Súsanna Wesley gaf heiminum
menn slíka sem John og Charles Wesley? Hún
gerði sér fulla grein fyrir því, hvaða þýðingu það
hafði að eiga einverus'undir með Guði.
Vinur minn, ef Sússanna Wesley, eins önnum
kafin og hún var, móðir 19 barna, gat tekið sér
tíma til þess að vera í kyrrð frammi fyrir Guði,
þá er vísast að bæði þú og ég á þessari tækniöld
og hjálpargagna, gæ!um gert hið sama. Við fáum
kannski aldrei tíma, en við verðum að taka okkur
tíma. Og ef við tökum ekki þann tíma, sem þarf
til bænagjörðar og kyrrðar, munum við ábyggi-
lega ekki gera ncitt stórvægilegt fyrir Guð.
Það er á þann hátt sem við kynnumst vinum
okkar, við tökum okkur tíma lil þess að hitta þá
eins og við á. Eitthvað þessu líkt er það, hvað
snertir Jesúm Krist. Það er ákaflega mikilvægt, að
þú takir þér tíma ef þú vilt kynnast honum. Þú
mættir Kris'i þegar þú frelsaðist, en ef þú hefur
ekki gefið þér tíma til þess að kynnast honum
nánar, munt þú aldrei þekkja hann sem vera ber.
5