Afturelding - 01.03.1970, Blaðsíða 31

Valva og Spiritismi
Er valvan og spiritisminn búin að
leysa „Guð vors lands” aí hólmi í
átrúnaði Islendinga?
Á síðastliðnu hausti og fyrir jólin er sagt að hafi
komið slíkt flóð af spiritistabókum á bókamarkað-
inn, að annað eins hafi ekki áður sézt. Gefur
þetta auga leið um það, sem raunar var vitað áður,
að vaxandi fjöldi íslenzku þjóðarinnar, er að hverfa
til spiritisma. Það er auðvitað eðlileg afleiðing af
þvi, að mjög margir kennimenn innan þjóðkirkj-
unnar hafa verið öflugir tálsmenn þessarar stefnu
nteir en hálfrar aldar skeið. Kórónan á allt saman
var svo það, þegar ríkisútvarpið fól Jökli Jakobs-
syni á nýársdag að kalla til „völvu“, til þess að
Segja íslenzku þjóðinni hvað fyrir hana mundi
koma á árinu 1970! Er þetta ef til vill staðfesting
a því að „valvan“ og spiritisminn séu búin að
leysa „Guð vors lands“ af hólmi? — Landsmenn
þurfi ekki að leita frétta hjá honum framar. Valva
þessi var alveg hafin yfir það, að þurfa að kynna
sig, eða láta aðra gera það í hennar stað. Hún
var bara leidd að hljóðnemanum, sem „valvan“.
Að kynna hana nánar, var óþarfi. Sumum flaug
í hug, að þetta væri boði þess valds, sem anda-
uiögnin eru þegar búin að fá í átrúnaði íslendinga.
Og hér eftir þurfi íslenzka þjóðin ekkert annað en
leiðast af því, sem valvan og sellufundir spiri-
ttsta, sem nú eru haldnir um allt land, hafa að
segja landsmönnum. Erum við þá ekki þjóðfélags-
Iega komnir nákvæmlega jafnt langt og Guðs út-
Valda þjóð — Israel, þegar hún gekk sem lengst
dýrkunar Baalismanum. I þeim voðalegu trú-
ariðkunum fann fráfallin j)jóð sína „verndar anda“
eins og spiritistar leita þeirra í dag á spiritista-
íundum sínum.
Á síðastliðnu hausti féll mér í hendur bók, sem
'heitir „Andaheimurinn“. Höfundur hennar er Roy
Allan Anderson. IJann segir þar á binn alvarleg-
asta hátt frá kynnum sínum við spiritismann. Það
verð ég að segja, að það er dimmt svið, Drottinn
minn góður, sem þar opnast fyrir augum lesand-
ans. Við skulum gefa þessum manni orðið, því að
reynsla hans er sönn, þó að hún sé nær ótrúleg.
Ritstj.
Fyrstu kynni mín af þessum opinbera starfs-
manni og fjölskyldu hans urðu við fjölmennar
kristilegar samkomur. Ég var á Nýja Sjálandi um
þessar mundir, og á þessari samkomu var efni
mitt: „Biblían sem orð Guðs“. Þessi maður, eigin-
kona hans og þrjár dætur, kynntu sig fyrir mér
og buðu mér að heimsækja sig. Mér var ljúft að
rækja það boð. Þau voru mjög vingjarnleg, og
ekki leið á löngu, unz litið var á mig sem „einn
af fjölskyldunni.“
Það voru ekki einungis faðirinn og móðirin,
heldur einnig stúlkurnar þrjár, sem rannsökuðu
Biblíuna með mér af áhuga. Frá fyrstu tíð varð
ég samt var óvenjulegs óróleika föðurins, þegar
rætt var um dauða og upprisu. Þá var hann aldrei
fullkomlega eðlilegur. Síðar komst ég að því, að
hann hafði verið félagi í áhrifamiklum hópi anda-
trúarmanna, lagt rækt við skyggnigáfu árum sam-
an og jafnvel verið miðill. En þetta hafði verið
tuttugu og fimm árum áður. Síðan þá hafði hann
aldrei verið viðstaddur andatrúar- eða miðilsfund.
Hann gengdi mikilvægri stöðu í borginni. Hann
hafði aldrei verið trúaður, og ])egar ég kynntist
honum, virtist hann algerlega trúlaus. Við nánari
kynni komst ég að því, að hann hafði stöðugan
félaga — „þjónustuanda“, eins og Biblían kallar
það. íjes. 8,19). Hann sagðist vera kven-andi, og
jiessi máttur var stöðugt í fylgd hans, ]>ótt hann
væri engum öðrum sýnilegur. Hún kallaði sig
„Nancy“ og var honum eins raunveruleg og hver
31