Afturelding - 01.03.1970, Síða 16

UPP °8 fór a® klappa saman höndunum. í fyrstu
þorði maður hennar ekki að trúa að þetta væri satt.
En brátt var þögnin rofin af hinum mörgu sjónar-
vottum. Og þegar kristniboðinn, ásamt trúbræðrum
sínum, byrjaði að syngja söng á tamil-máli, er
hljóðaði um það, að Jesús Krismr væri hinn sami
í gær og í dag og um eilífð, tók konan undir af
öllum mætti. Þetta var enn stórkostlegra í augum
allra, vegna þess, að áður en hún dó, vissu allir, að
hún var búin að vera lömuð í tvö ár. Hægri hliðin
hafði alveg verið lömuð. Hún hélt áfram að klappa
höndunum. Síðan stóð hún upp. Fólkið fór að
hrópa Jesú nafn, svo að það bergmálaði í hæðun-
um. Olýsanlegt krafiaverk hafði skeð!
Jarðarförin eða bálförin snérist þegar í vakn-
ingarsamkomu. Fólkið varð gagntekið, þegar það
heyrði fagnaðarerindið um Jesúm, Guðs son, og tók
óðara við hjálpræðinu í hjörtu sín.
Þegar þessi mikla frétt barst til Finnlands, tók
blaðamaður í Helsingfors sig til og skrifaði til
Eluvaitivu (nafn eyjarinnar, er atburðurinn gerðist
á), og spurði hvort þessi atburður hefði raunveru-
lega gerzt. Höfðingi eyjarinnar svaraði bréfi blaða-
mannsins. Bréf hans er harla merkilegt og hljóðar
þannig:
„Ég undirritaður, Sinnathamby Periathamby
(borið fram: Vidhan), nú á eftirlaunum, sem höfð-
ingi á eynni Eluvai.ivu, vil gefa þessa yfirlýs-
ingu: í fyrstu viku júnímánaðar 1961 kom krisíni-
boðinn T. L. Yrjölá, ásamt skipstjóranum á bátn-
um „Ebenezer" til eyjar okkar. I fylgd með þeim
voru nokkrir menn fleiri, sem eru samstarfsmenn
kristniboðans í þessu verki Drottins. Þeir reistu
tjald í garði mínum til að halda samkomur í.
Um þessar mundir var frænka mín, Sivakanis,
mjög þungt haldin af veikindum. Hún hafði verið
lömuð í rúm tvö ár. Hún hafði engan bata fengið,
þrátt fyrir margvíslegar tilraunir, er gerðar höfðu
verið á henni á sjúkrahúsum. Loks var liún send
heim, enda talin með ólæknandi sjúkdóm. Sama
dag og trúboSsbáturinn tók höfn í eynni, dó hún.
Stuttu á ef.ir að frænka mín dó, var mér falið
að undirbúa jarðarförina. Eg sendi boð til ætt-
ingja hennar í Jaffna og nálægra eyja. Á meðan
steig kristniboðinn T. L. Yrjölá á land og kom til
heimilis hinnar lálnu. Með honum komu Spencer
kennari og Devakani forstöðumaður. Yrjölá kristni-
boði bað langa stund, og var bænin túlkuð. Hann
hélt áfram að biðja mjög ákaft þangað til tárin
runnu niður kinnar hans. Svo tók hann á slagæð
hinnar dánu konu. Efiir litla stund hrópaði hann:
„Ég finn æðaslátt, biðjið öll með mér.“ Flestir
þeirra, sem þarna höfðu safnazt saman, þegar þeir
heyrðu harmagrá.inn, beygðu nú kné sín og tóku
þátt í bæninni. Um leið og kristniboðinn endaði
sína löngu bæn, opnaði frænka mín augun og
andaði djúpt. Fyrir hvatningu og uppörvun kristni-
boðans fór hún þegar að lofa Guð. Jafnhliða fór
hún að hreyfa hægri handlegg og fót, sem hún
hafði ekki getað undanfarin ár.
Allir viðstaddir fylltust undrun. Og hlustuðu
svo með mikilli andakt á prédikunina, sein haldin
var á eftir í hcimilinu. Margir þeirra komu síðan
á tjaldsamkomurnar, sem lialdnar voru næstu
daga.
Við erum öll þakklát almáttugum Guði fyrir
þetta undursamlega fagnaðarerindi, sem boðað hef-
ur verið á eyju okkar.
Sinnathamby Periathamby,
Eluvaiíivu, Kayts.“
Þannig hljóðaði bréf höfðingjans.
Eitt sinn, er ég fékk tækifæri að heimsækja
Ceylon, átti ég viðtal við inarga innfædda, sem
s'.aðfestu það sem sannleika, er hér hefur verið
sagt frá. Ég hef einnig talað við Yrjölá kristni-
boða. Sagði hann mér þá frá tveimur öðrum dæm-
um um það, er fólk liefði risið upp frá dauðum.
Það gerðist, er hann var kristniboði í Kína.
Og nú er hann ferðbúinn (í sept. 1969) til að
halda á ný til Ceylon. Þar bíður kristniboðsbát-
urinn Ebenezer eftir honum, sem liggur við festar
í höfninni í Jaffna. Þaðan ætlar haann að sigla
honum til Indónesíu, og ferðast á honum á milli
hinna mörgu eyja þar. Sem kunnugt er, þá er
mikil vakning í Indónesíu. Vakning sú einkennist
af miklum undraverkum, sem opinberast daglega
þar. Frá þessu segja kristniboðar, sem eru nýlega
komnir heim þaðan til Norðurlanda. Jafnvel
dauðir hafa risið þar upp, sem sönnun upp á það,
að Jesús er Guðs sonur.
Endursagt úr ,,Dagen“.
16