Afturelding - 01.03.1970, Síða 24

xm-y-/'
Vígsluhátíð
Fíladelfíiisafnadarins í Reykjavík
Sunnudagurinn 19. október 1969 mun ávallt
veróa taiinn einn af mcrkuslu dögum Hvítasunnu-
hreyl’ingarinnar á íslandi. í>á rann upp hin lang-
Jrráða s.und er söfnuðurinn tók í notkun aðalsal
kirkjubyggingar sinnar, með mikilli viðhöfn og
hátíoleik. Miklum áfanga var náð og oft þungum
róðri létt, er staðið hafði undanfarin 10 ár. Allt
frá þeim degi er Ásmundur Eiríksson, forstöðu-
maður safnaðarins, tók fyrstu skóflustungu á lóð-
inni að Hátúni 2, eftir að þáverandi borgarstjóri,
hcrra Gunnar Thoroddsen. ásamt borgarstjórninni
ráðstalaði lóðinni íil Fíladelfiusafnaðarins.
Að þessu marki hafði þróazt, allt frá því er
Eric Ericson trúboði og fyrs'.i forstöðumaður safn-
aðarins og stofnandi hóf s'.arf í Reykjavík á veg-
um Hvítasunnumanna árið 1936. Byrjað var í leigu-
húsnæði að Bröttugötu 3b, Varðarhúsinu og víðar.
Eftir að E. Ericson og Páll Einarsson höfðu haft
forgöngu um kaup húseignarinnar að Hverfisgötu
41, ásamt bakhúsi, er varð aðseturstaður safnaðar-
ins um árabil og náði því marki að þjóna tilgangi
sinum fjölmörgum til blessunar og starfinu til
vaxtar og framgangs, þá náðist þessi stórkostlegi
áfangi, er orðin var staðreynd á vígsludcginum
19. októbcr sl.
Fullyrða má að naumast mun nokkurn hafa
órað fyrir því að raunin yrði þessi. Það starf er
byrjaði í mikilli smæð, séð með mannlegu auga og
örfáum meðlimum, mundi röskum 30 árum síðar
telja’milli 300—400 meðlimi og eiga eitt fegursta
og glæsilegasta Guðs hús er reist hefur verið í
kristni á íslandi. Hús, sem vel er staðsett í borg-
inni til beggja hliða og sameinar bæðf kosti og
fegurð til notkunar sinnar.
Mörgum ber að þakka við lokamark þessa
áfanga. Aldrei hefði þetta getað skeð, nema með
samciginlcgu álaki fjölmargra og umfram allt
þeirri trú er yfirslígur fjöll og hindranir og á
þann Dro.tin Guð að baki og fyrir sem alll megnar.
„Ilann mun færa út hornsteininn, þá mun kveða
við fagnaðaróp: Dýrlegur, dýrlegur er hann.
Ilendur Scrúbabels hafa lagt grundvöll þessa
liúss, hendur hans munu fullgjöra það. (Sakaría
4, 6—8).
Vígsludagurinn rann upp fagur og heiðríkur
eins og hann getur verið fegurstur um veturnæt-
ur á íslandi. Það var fyrsta bænasvarið er Guðs
fólk fékk jiann dag. Ónei'.anlega setti það sinn
svip á há.íðahöldin og var auk blessunar Guðs
Anda yfir samverustundunum, krýning Drottins
yfir daginn. Víða að af landinu höfðu vinir komið
til að taka þátt í vígslunni. Veðrið hindraði engan.
I útvarpi og blöðum hafði vel verið auglýst hátíða-
samkoman og allir voru velkomnir, meðan húsrúm
leyfði: Söngstjóri safnaðarins, Árni Arinbjarnar-
son, hafði af kappi æft bæði kóra og hljómsveit,
auk jress sem hann bjó til hátíðalag við Ijóð eftir
Jónas Jakobsson. Bræður safnaðarins höfðu lagt
svo til nótt við dag til að ljúka verkinu, því margt
smátt týndist til og þetta tókst.
Fyrir klukkan 3, vígsludaginn, fór fólk að koma
til hátíðasamkomunnar. Klukkan 4 er hljómsveit-
in undir stjórn Árna Arinbjarnarsonar hóf leik
sinn, þá var salurinn þéttskipaður. Föst sæti eru
nærri 100 og mjög gott rými til hliða, það var
fyllt af bekkjum úr neðri salnum og dugði hvergi
til. Fjölmargir stóðu, sem ekki var gott að telja.
Varla mun ofreiknað að 700 manns hafi tekið jjátt
24