Afturelding - 01.03.1970, Blaðsíða 29

C'remst frá vlnstri: Einur Gíslasun, Garðar Ragnarsson, Har. Guðjónsson, Daníel Glad, Jóhann Pálsson og Asm. Eiríksson,
og niður á túnblettinn, nákvæmlega á sama stað
og loginn bjarti hafði stígið upp í fyrri sýninni.
Þetta var eins og þétt regnskúr á vori. Þá var eins
°g við hann væri sagt: Þarna á kirkjan að standa.
Hann sækir um lóð á þessum stað til borgar-
stjórnar, en fær ákveðið nei. Hann sækir aftur og
sendir umsóknina án þess að fylgja því að öðru
leyti neitt fastar eftir. Eftir nokkra daga hringir
borgarstjóri til hans, og tilkynnir honum, að þenn-
an dag hafi borgarstjórn samþykkt að Fíladelfíu-
söfnuðurinn fengi lóðina.
örstuttu seinna sækja fjársterk félagssamtök um
það til borgarstjórnar að fá réttindi til að byggja
stórhýsi einmitt á þessari sömu lóð. Þeim er tjáð
hvernig komið sé. En þó er þeim heimilað að
kanna máliS við Ásmund, hvort þeir vilji gefa
lóðarréttindin eftir gegn því að fá lóð á einhverj-
um öðrum stað í borginni. Ásmundur er kallaður
á skrifstofu þessara samtaka. Málflytjandi spyr
hann strax, hvort nokkur leið sé til þess að þeir
fái lóðina í skiptum fyrir aðra. — Hvað ætlið þið
að byggja á lóðinni, ef þið fengjuS hana? „Fórum“,
(þinghús eða þingstað), svaraði hann. En þeir
komu ekki auga á það, hvað þetta var fram úr
skarandi staður, fyrr en Fíladelfíusöfnuðurinn var
búinn að festa sér lóðina. En svona Iitlu munaði.
Með tveim sýnum hafði Guð sagt: Hér skal hús
mitt standa. Og þar stendur það líka í dag.
E. J. G.
29