Afturelding - 01.04.1985, Side 9

0
Einar J.Gíslason:
Hvitasunna
Með þessu tölublaði Aftureld-
ingar er önnur aðalhátíð ársins
Hvítasunnan að baki. Á dögum
Gamla testamentisins var hún
uppskeruhátíð, þegar fyrsta
uppskeran að vori var borin í hús
Drottins til veififórnar.1
Andinn var gefinn eftir að Jes-
ús var dýrðlegur orðinn.2 Þá
varð sannarlega uppskera í söfn-
uði Jesú Krists, þegar 3.000
manns tóku trúarafstöðu, sem
byggðist á iðrun og afturhvarfi og
létu skírast í nafni Heilagrar
þrenningar. Biblían kennir að
skíra eigi í nafni Heilags anda og
í nafni föður og sonar, sem
myndar heilaga þrenningu.
Þetta er grundvallar uppsker-
an í ríki Guðs. Við finnum þenn-
an frumgróða í 14. kafla Opin-
berunarbókarinnar, 14. versi,
þegar 144 þúsundir frelsaðra og
Einar J. Gislason er
forstöðumaður Hvíta
sunnusafnaðarins í
Reykjavík og hefur
gegnt þvi starfi frá 1.
október 1970. Fram að
þeim tima, frá 1948,
gegndi hann forstöðu-
mannsstarfi í Betel,
Vestmannaeyjum. Hann lauk námi frá Bibliu-
skóla i Sviþjóð og hefur mikið unnið að kristi-
legu starfi, innanlands sem utan.
kallaðar frumgróði handa lamb-
inu. Sumir hópar halda því fram
að þessi frumgróði sé að koma
fram í dag. En slíkt passar ekki.
Skiljanlega kom hann fram í
upphafi. Því heitir hann frum-
gróði.
Þetta er einn þáttur Hvíta-
sunnunnar. Meginþátturinn er
þó sá að þá var andinn gefinn.
Nú var Jesús dyrðlegur orðinn.
Það vekur furðu mína hve fijótt
Andinn var gefinn. Aðeins tíu
dögum eftir himnaför Jesú var
kominn Hvítasunnudagur og
klukkan níu um morguninn
kom andinn með krafti, eldi og
tungutali.
Yfirskin guðhræðslunnar er
að finna um allan heint. En
krafti hennar er víða afneitað.
Þegar eldur Heilags anda kvikn-
ar, logar og breiðist út, skiptast
menn í aðskilda hópa, rétt eins
og á Hvítasunnudag. Sumir
höfðu að spotti og kváðu læri-
sveina Drottins drukkna í sætu
víni. Aðrir tóku þetta sem stór-
merki Guðs, sem það og var.
Það kemur fram í ræðu Péturs
á Hvítasunnudag að reynsla
Hvítasunnunnar er ekki aðeins
bundin við einn dag. „Yður er
ætlað fyrirheitið og börnum
yðar, öllum þeim sem í fjarlægð
búa. Öllum þeim, sem Drottinn
Guð vor kallar til sín.“ Enda sést
að þessi reynsla endurtekur sig,
eins og greint er frá í Postula-
sögunni kapitulum 10 og 19.
Áfrant sjást sömu einkennin í
bréfum Páls postula, einkum í
12. og 14. kafla fyrra Korintu-
bréfs.
Það sem menn steyta sig á í
sambandi við Hvítasunnu og
andann, eru táknin sem komu
fram, þegar menn fylltir af anda
Guðs, töluðu tungum og spáðu.
Sumar kirkjudeildir sem meina
sig vera Biblíulegar, rísa hér í
gegn og strika út náðargjöfina og
tungutals táknið. Óguðleg orð
hafa verið rituð í gegn þessu og
helgir staðir, vígðir Drottni, ver-
ið notaðir til andmæla. En upp-
runaleg Hvítasunna hlýtur að
endurtaka sig og sveija sig við
upphaf sitt. Þeir töluðu allir
tungum, eins og andinn gaf þeim
að mæla.
Hér hlutu þeir bæði táknið,
sem fylgir skím Heilags anda og
náðargjöfina að tala tungum.
Framhald á bls. 23.