Afturelding - 01.01.1987, Side 10

Larry Lea
Bænahús fullt af krafti
Fólk var vant að stunda við-
skipti í helgidóminum áður en
Jesús kom þangað inn. Þann dag
breyttist umhyggja hans í heilaga
reiði, og hann rak uxana og
sauðina með svipu út á götuna.
Áður en furðulostnir áhorfend-
urnir gátu snúist til varnar kom
hann aftur — og nú til þess að
velta um borðum dúfnasalanna
og víxlaranna. Meðan klingjandi
smápeningar rúlluðu eftir gólf-
inu þrumaði hann: „Hús mitt á
að vera bænahús, en þér hafið
gjört það að ræningjabæli."
Blindir og haltir, sem vissu að
aðeins hræsnararnir höfðu eitt-
hvað að óttast, hópuðust um
hann inni í musterinu. Jesús
læknaði þá, á meðal ánægðra
smábarna, sem hlógu og hróp-
uðu glöð til hans: „Hósanna syni
Davíðs!“ Þegar æðstu prestarnir
og fræðimennirnir báðu Jesú
gramir að skipa börnunum að
þegja svaraði hann þeim rólega:
„Já, hafið þér aldrei lesið þetta:
„Af barna munni og brjóstmylk-
inga býrðu þér lof.““ (Matt.
21:1216).
Kirkjur fullar af krafti Guðs
Taktu eftir atburðarásinni í
þessum versum. Fyrst hreinsar
Jesús musterið, svo það verði
hreint hús (v. 12). Síðan lýsir
hann því yfir að það eigi vera
hús bcenarinnar (v. 12). Því næst
fylltist musterið krafti við það að
hann læknaði þá blindu og höltu
(v. 14). Að endingu varð muster-
ið hús fyrir fullkomna lofgjörð
(v. 16). Ætti ekki sams konar
þróun að eiga sér stað nú í kirkj-
um okkar og okkur sjálfum?
Við erum musteri hans
Páll postuli segir: „Vitið þér
eigi, að þér eruð musteri Guðs
og að andi Guðs býr í yður?“ (I.
Kor. 3:16). Þú og ég erum hluti
af alheimssöfnuðinum, sem er
„bústaður handa Guði fyrir
anda hans“ (Ef. 2:20-22). En því
miður eru musteri okkar oft
óhrein af græðgi, sjálfselsku og
öðrum syndum.
Það er til skammar þegar
kristinn maður segir eitt en gerir
annað. Guð blessar ekki óhrein-
an söfnuð. Söfnuður hans verður
ekki musteri fyllt krafti og full-
kominni lofgjörð fyrr en hann
leyfir Heilögum anda að hreinsa
burt alla skinhelgi og breyta
honum í bænahús.
Hægt er að færa ljósastikuna
Veittu athygli skýrri aðvörun
Guðs til safnaðar síns: „Ef þér
heyrið raust hans í dag, þá for-
herðið ekki hjörtu yðar, eins og í
uppreisninni á degi freistingar-
innar á eyðimörkinni..
(Hebr. 3:7-8).
Þessi ritningargrein sýnir okk-
ur að ísraelsmenn heyrðu en
gáfu ekki gaum að því sem Guð
sagði — og verkefni þeirra, að
vinna Kanaanland, var hindrað.
Guð hafði lofað þeim þessu
landi, en þegar njósnararnir tólf
sem Móse hafði senl út komu til
baka, voru tíu þeirra hrœddir og
gáfu skýrsluna fullir hræðslu og
mótþróa. Þrátt fyrir að hinir
tveir, Kaleb og Jósúa, reyndu að
róa fólkið og hvetja til innrásar,
þá voru flestir hræddir. Vegna
þess að þeir neituðu að hlusta á
Guð dó öll sú kynslóð í eyði-
mörkinni.
Neikvæð afstaða
ogneikvætt tal
Tími Guðs er annar en tími
okkar. Samkvæmt áætlunum
hans var rétti tíminn til að her-
taka landið, en fólkið — ísraels-
mennirnir, voru óánægðir og
uppteknir af daglegu amstri.
Umræður þeirra voru e.t.v. svip-
aðar daglegu tali okkar: „Hefur
þú tekið eftir því að Móse smyr
ekki lengur?" — „Þú verður að
sjá um að útvega börnunum
meira manna!“ — Jósúa og
Kaleb eru öfgatrúarmenn. Þeir
ganga um og segja „við munum
örugglega vinna,“ en allir vita að
óvinirnir eru miklu öflugri en
við.“