Árbók (Kristilegt bókmenntafélag) - 01.01.1937, Qupperneq 37

1
33
hefur snúið vilja mannsins, ekki með valdi,
heldur með samþykki mannsins sjálfs. Guð
hefur sannfært hann um synd og um náð,
svo að maðurinn hefur kosið að flýja til
frelsarans til þess að losna við sekt og vald
syndarinnar. Meðan hann var sjálfur að
basla við að framkvæma fögur áform eða
framleiða iðrun og tryggja sér aðgang að
náð Guðs, mistókst allt. En það sem hon-
um var ómögulegt, það gjörði Guð.
En hvað er það, sem Guð gjörir, þegar
syndarinn snýr sér til hans í nafni Jesú
Krists með syndir sínar? Hann fyrirgefur,
— því að »ef vér játum syndir vocar, þá er
hann trúr og réttlátur, svo að liann fyrir-
gefur oss syndirnar og hreinsar oss af öllu
ranglæti«, I. Jóh. 1, 9. »Ég trúi á fyrirgefn-
ingu syndanna«, segjum vér í játningunni.
Fyrirgefning syndanua heitir og réttlœt-
ing. Guð réttlætir syndarann af trú á Jes-
úm Krist. Syndugur maður þarf ekki ann-
að til þess að öðlast réttlætingu eða fyrir-
gefningu en að játa syndir sínar í trausti
til Guðs fyrir Jesúm Krist. Hann þarf ekki
að gera neitt til þess að bæta málstað sinn
hjá Guði, enda getur hann það ekki. »Yér
álítum því«, eins og Páll postuli, »að mað-
3