Árbók (Kristilegt bókmenntafélag) - 01.01.1937, Qupperneq 41

37
3, 3). Það er þessi nýji niaður, sem á að
vaxa og þroskast, en það er jafnframt bani
hins gamla manns. »En þeir, sem eru Krists
Jesú, hafa krossfest holdið með ástríðum
þess og girndum«, Gal. 5, 24. En sá, sem
er krossfestur, er kominn að því að deyja.
Fái Guð að vinna verk sitt, þá fullkomnar
hann það og leiðir barn sitt fram fyrir
dýrð sína lýtalaust í fögnuði. Honum sé
fyrir Krist Jesúm, Drottin vorn, dýrð há-
tign, máttur og vald fyrir allar aldir, nú
og um allar aldirnar. Amen.
Hvað verður þá um skírnina? Er hún
strikuð út? Nei, vér skírum ungbörn, til
þess að börnin eignist gjöf Guðs, Heilagan
Anda, þegar á ómálga aldri, því að skírnin
er það náðarmeðal, sem Guð notar til þess
að framkvæma verk sitt, endurfæðingu.
Hann fielsaði oss »fyrir laug endurfæðing-
ar og endurnýjungar Heilags Anda* (Tít. 3,5,)
Sama gildir um fullorðna menn, sem hafa
ekki verið skírðir börn. Þegar þeir snúa
sér til Guðs, þá ber þeim að taka skírn,
til þess að Guð fái veitt þeim sömu náð
og börnunum. Það þarf ekki að skíra nema
einu sinni (Efes. 4, 5). Þó að skírt barn
eða skírður maður tapi trúnni og samfé-
laginu við Guð, þá þarf ekki að endur-