Árbók (Kristilegt bókmenntafélag) - 01.01.1937, Qupperneq 44

40
þær sem gera verður til persónuleika þeirra
raanna, sem að kristniboðinu starfa, því
það gefur að skilja, að ekki eru allir færir
um að inna það vandaverk af hendi svo
vel sé. — 2) í öðru lagi koma ýmsar kröf-
ur, sem gera verður til undirbúningsins
undir starfið, þ. e. sú menntun, sem mað-
urinn verður að afla sér, til þess að hann
geti notið sín í starfinu, og orðið að sem
mestu gagni fyrir útbreiðslu Guðsríkis ineð-
al heiðingjanna. — 3) í þriðja lagi gerir
ástandið á kristniboðsakrinum sérstakar
kröfur nú á dögum.
Flest evangelisk kristniboðsfélög munu
nú sammála um, að öllum kristniboðum
sé nauðsynlegt að hafa köllun til starfsins,
þ. e. sannfæringu um að Guð ætli manni
þetta ákveðna hlutverk, að vera sendiboði
hans meðal heiðnu þjóðanna. Ennfremur
er kristniboðanum nauðsynlegt að eiga
hjálpræðisvissu og trúarvissu, sannfæring-
una um, að hann eigi lífið í Guði og þá
auðvitað líka þann siðferðilega þrótt, sem
þetta líf veitir öllum, sem lifa því í anda
og sannleika. — Því meiri nauðsyn er hon-
um á öllu þessu, þar sem margir Evrópu-
menn lifa eins og skepnur, er þeir koma
til lituðu þjóðanna. Það er ekki að ástæðu-
lausu, að orðtæki hefur myndazt, er segir,