Árbók (Kristilegt bókmenntafélag) - 01.01.1937, Qupperneq 45

41
að menn skilji siðfræði sína eftir í Aden,
er þeir ferðast til hinna fjarlægu Austur-
landa. — Ennfremur veldur hið heiðna urn-
hverfi því, að kristniboðunum er nauð-
synlegt að eiga mikinn andlegan fjársjóð
og innilegt trúarlíf, því oft eru þeir úti-
lokaðir frá þeirri andlegu endurnæringu,
sem veitist mönnum við samveru með öðr-
um trúbræðrum sínum frá föðurlandi sínu.
Kristniboðarnir verða líka að eiga það, sem
þeir œtla að miðla öðrum. Þeir verða að
rata þá leið, sem þeir ætla að leiða aðra.
En þó kristniboðinn sé bæði trúmaður
og góðmenni, þá er það ekki nóg. Hann
verður líka að vera atkvæðamaður og hæfi-
leikamaður, ef starf hans á að bera verulega
mikinn ávöxt. Kringumstæðurnar nú á dög-
um krefjast þess sem aldrei fyr. Hanu þarf
að kunna að umgangast menn, — bæði
»diplomata« nýlenduríkjanna og börn þeirra
þjóða, sem hann starfar á meðal. Eins og
Páll postuli þarf hann að kunna að sigrast
á erfiðleikunum og nota bin mörgu góðu
tækifæri, sem honum kunna að bjóðast.
Kristniboðinn á að ala upp þjóð, sem er
honum að mörgu leyti fjarskyld; liann þarf
þessvegna að vera góður mannþekkjari og
liafa hæfileika til að lifa sig inn í líf þeirra,
sem hann ætlar að leiða til Krists. — Aldrei