Árbók (Kristilegt bókmenntafélag) - 01.01.1937, Blaðsíða 51

47
meinlausum þjóðarsiðum, sem mega hald-
ast, og hinsvegar ýmsu, sem ekki fær sam-
rýmzt kristindóminum. — Trúarbragða-vís-
indin sýna oss, hvernig sagan endurtekur
sig og gömul heiðin trúarbrögð koma fram
í nýjum myndum, eins og t. d. forfeðra-
trúin, sem kemur fram í spíritismanum og
algyðistrúin indverska og gnóstisismi forn-
aldarinnar endurspeglast í guðspekinni, svo
ég nefni dæmi, sem ýmsir fræðimenn eru
sammála um. Eu Kínverjar og Indverjar
hafa meira en nóg af þessu hvorutveggja,
aðeins enn þá betur hreinræktað innan um
trúna á hjáguðina og kraftinn í náttúrunni.
En takmark kristniboðsins er að leysa
þá úr þessum þrældómi og gefa þeim Jes-
úm Krist.
t öðru lagi krefst starf nútíma kristni-
boðans, að hann hafi tileinkað sér kristni-
boðssöguna og þann mikla fróðleik, sem
hún hefir að flytja. Eiginlega er kristniboðs-
sagan einn þáttur kirkjusögunnar, en sem
sjálfstæð vísindagrein leitast kristniboðs-
sagan jafnan við að finna orsakirnar og
hvatirnar til útbreiðslu kristindómsins.
Hún spyr einnig um orsakir þess, að krist-
indómurinn hefir sumsstaðar liðið undir lok,
eins 0£ t. d. í Norður-Afríku víðast hvar.
Kristniboðssagan spyr t. d. um orsakirnar