Árbók (Kristilegt bókmenntafélag) - 01.01.1937, Qupperneq 60

56
Jesús sjálfur. Margur er pó, sem ekki trúir
þessum orðum Jesú.
Pegar við lesum í 2. Pétursbréfi 1. kap.
16.—21. vers sjáum við, að postulinn trúir
sannleiksorði Guðs, einlæglega, innilega og
barnslega. Hann segir: »Pví að ekki fylgdum
vér spaklega uppspunnum skröksögum, er
vér kunngerðum yður mátt og komu Drott-
ins vors Jesú Krists, heldur vorum vér sjón-
arvottar að hátign hans, pví hann meðtók af
Guði föður heiður og dýrð, pá er þvílík raust
barst honum frá hinni hátignarfullu dýrð:
»Pessi er minn elskaði sonur, sem ég hefi
velþóknun á*. Og pessa raust heyrðum vér
sjálfir koma frá himni, pá er vér vorum með
honum á fjallinu helga. Og pví áreiðanlegra
er oss nú hið spámannlega orð, og pað er
rétt af yður, að gefa gaum að pví eins og
Ijósi, sem skín á myrkum stað, þangað til
dagur ljómar og morgunstjarna rennur upp
í hjörtum yðar. Vitið pað um fram allt, að
enginn ritningarstaður verður pýddur af sjálf-
um sér. Pví að aldrei var nokkur spádómur
borinn fram að vilja manns, heldur töluðu
menn frá Guði, knúðir af Heilögum Anda«.
Og einmitt fyrir spádóma Biblíunnar, sem allt
af eru að' rætast, sannar hún sannleiksgildi
sitt. T.d. Jesaja, er hann spáir um komu
Krists, segir hann: »Pví að barn er oss fætt,