Árbók (Kristilegt bókmenntafélag) - 01.01.1937, Qupperneq 74

70
hugsa, um Guð og núð hans í Ivristi Jesú, þá er
hjarta mitt svo fyllt gleði, að nóturnar blátt áfram
dansa og stökkva út úr pennanum.
Einu sinni var Haydn i samkvæmi ásamt fleiri
tónlistamönnum. Þar var rætt um þaö, hvernig
rnenn gætu fljótast unnið þann þrótt, sem tapazi
hefði við vinnu eða ytri lúa, Einn af þeim hljóm-
listarmönnum. sem viðstaddir voru, sagði, ?.ð nautn
kampavíns gerði blátt áfram kraftaverk á sér, er
svo bæri undir. Annar kvað þátttöku í örvandi fé-
lagsskap ágætt meðal til að ná sér andlega, og lík-
amlega. Að lokum var Haydn, sem haföi hlýtt þög-
ull á viðræðurnar til þessa, spurður álits. »lig hef«,
sagði hann, »dálitla heimiliskapellu á heimili minu.
Þangað fer ég og bið, þegar ég finn til magnleysis,
og þetta meðal hefir aldrei misst styrkjandi kraft
sinn ennþá«.
J átningar.
Kopernikus, sem lagði grundvöll núverandi heims-
skoðunar var trúaður kristinn maður. Undir mynd
hans í Thoru-kirkju stendur þessi játning:
»Ég krefst ekki þeirrar náðar, sem Páll fékk, ekki
heidur fyrirgefningar þeirra.r, sem Pétur fékk, að-
eins er það innileg bæn mín, að ég megi iá slíka
náð, sem þú gafst ræningjanum á krossinum«.
Newton, sem fann meðal annairs aödráltaraíliö,
sagði á banabeði: »Pekking mln hefur ekki mikið
að segja; ég gleðst af því, að ég er alveg viss um
tvennt: a,ð ég er mikill syndari, og a,ð Jesús er
miklu meiri frelsari«.
Frá Coolidge, íyrverandi íorseta 1 Ameríku, höfum
vér þessi iögru orð: »f>að, sem heimurinn þarfnast i
augnablikinu, er ekki sterkari þróun hins þjóölega,
heldur andleg endurnýjun; vér þörfnumst meiri
kraftar ekki hygginda, meiri skapgerðarstyrkleika í