Muninn - 01.05.1962, Page 19

Heimtar hann síðan annan vindil, en
þar sem aðeins er einn eftir í pakkanum,
þykir rétt, að sá hljóti hann, er bezta geri
vindlavísuna. Verður Friðrik hlutskarpast-
ur, en hann kveður:
Tóbak andann eykur,
þótt ýmsum þyki frat.
Svífur sætur reykur
sálar inn um gat.
Finari gazt ekki allskostar að úrslitunum,
og yrkir þá Magnús:
Filfarans er lundin leið
leirinn telur snilli.
Einar svarar í fússi:
Magnúsi er gatan greið
glappaskota milli.
Friðrik púar vindilinn liinn ánægðasti, en
hefur líklega ekki orðið gott af honum, ef
dæma má af vísu þessari:
Mér er tíðum um og ó,
er í kolli þoka.
Einhversstaðar á ég þó
andagift í poka.
Síðan seilist hann í pokann:
Fjúka ljóð hjá Friðgeiri.
Finnst mér þó á lyktinni,
að ekki muni allskostar
óðarsmíðin vönduð þar.
Friðgeir lætur ekki standa á svarinu:
Friðrik semur bannsett bull
og barinn leir um snilli mína.
Ferlegt er hans samansull
sinnar glópsku drekkur full.
Einar lítur út um gluggann og sér þar
standa A-200, og fæðist þá vísa þessi:
Lækningamenntun mannsins er fín
um miðja daga og seint að kveldi.
Fenoxcillin og fenoxcillin,
fenoxcillin í öðru veldi.
Kristinn biður Sigurð um neftóbak af
mikilli auðmýkt:
Áttu í nefið, öðlingur?
Ætlarðu að gefa vini?
Sendu stefið suðvestur
Siggi af Evukyni.
Nú hefur Egill upp raust sína og sendir
Kristni kveðju:
Kynorku og kvenhylli
Kristinn hefur rneira en nóga.
Kristinn svarar í skyndi:
Egill marga munnfylli
af mærðargrútnum lætur róa.
Og Kristinn heldur áfram:
Egill skjótur yrkir níð um andans tröll.
Hafið þið séð hundaþúfu
lierja á fjöll?
En Egill er ekki af baki dottinn:
Mikið á Kristinn af montinu,
móðurinn færist í andlausu tröllin.
En hundaþúfurnar þingeysku
eru þéttari fyrir en svarfdælsku fjöllin.
Kristinn lætur þó ekki lengi eiga hjá sér:
Oðardísin enn vill granda
Egils hvofti.
Með næsta lítið nýtum anda
en nægu lofti.
MUNINN 91