Muninn - 01.05.1962, Blaðsíða 21

BRIDGEÞÁTTUR
Einhvers staðar stendur, að fall sé farar-
heill.
Að minnsta kosti huggaði ég mig nreð
þessu máltæki í haust á aðalfundi félagsins,
þegar fimm félagar voru mættir. En litla
huggun hef ég fundið síðan. Tilkoma setu-
stofunnar liefur að vísu glætt spilaáhuga
nemenda, en sá áhugi hefur ekki verið nýtt-
ur sem skyldi af stjórn félagsins. í stað þess
að endurnýja spil félagsins, hefur eign þess
rýrnað. í stað þess að hafa úti allar klær um
fjáröflun, eru félagsgjöld óinnheimt. Já,
mig langar til að skammast út í stjórnina,
en finn, að undirrót þeirra skamma gæti
verið sú, að formaðurinn sé mér fremri í
spilamennsku.
Fyrstu merki þess, að félagið væri á lífi,
komu í nóvemberlok. Þrátt fyrir látleysi
auglýsingar mættu tíu pör til leiks í tví-
menningskeppni félagsins.
Efstu pör urðu:
E Guðmundur Agnarsson og Halldór
Gunnarsson, 286 stig.
2. Sigurjón N. Olafsson og Ingimundur
Árnason, 231 stig.
3. Ole Bieltvedt og Georg Tryggvason,
230 stig.
Þessi keppni byggist nokkuð á heppni,
svo að þessi úrslit sýna ekki, hverjir eru
beztir, heldur hverjir eru heppnastir.
Guðmundur er snjall og flýtir sér ekki
að neinu. Til þess að geta orðið góður spila-
maður er fyrsta skilyrðið að vera rólegur.
Hann hefur að minnsta kosti þann eigin-
leika. Um sjálfan mig get ég lítið dærnt,
nema livað ég veit, að skapið hleypur oft
með mig í gönur.
Sigurjón og Ingimundur eiga oft dágóð
spil, en skap beggja er mikið, og það er ekki
að sökum að spyrja, þegar spilað er með
skapsmunum. Ole og Georg gekk illa í
fyrstu, en sóttu í sig veðrið og unnu síðustu
umferð. í þessum spilum kom fyrir margt
skemmtilegt. Einu sinni var t. d. sagt al-
slemm í grandi, ás og kóngur í sama lit úti
— og sem meira var, það stóð. í febrúar hófst
sveitakeppnin. Nú dugði ekki látleysi aug-
lýsingarinnar. Aðeins fjórar sveitir mættu
til leiks. Efst varð sveit Helga Frímanns. í
henni voru auk hans: Cecil Haraldsson,
Hannes Haraldsson og Halldór Gunnars-
son.. í þessari keppni sýndu þeir Helgi og
Cecil livað í þeim bjó, og fannst sumum
tími til kominn. Helgi er líklega bezti spila-
maður í skólanum núna. Hann er glúrinn
og fær oft skemmtilegar hugdettur. Cecil er
góður, en „nennir“ ekki alltaf að svína.
Hannes er bezti spilamaður í V. bekk.
í öðru sæti varð sveit Sigurjóns N. Ólafs-
sonar. Þeir áttu mjög slæman leik á móti
Helga, en ágæta leiki á móti hinum.
IV.-bekkingar, sem hafa lítið látið að sér
kveða í bridge, höfðu næstum unnið sveit
Helga. Sveit Helga var heppin að ná jafn-
tefli við þá. Þeirra beztur var Viktor Guð-
laugsson.
Sunnudaginn 8. apríl var spilað við KEA
á sjö borðum.
Máltækið segir, að sameinaðir stöndum
vér, en sundraðir föllum vér. Mér dettur
þetta í hug, af því að samvinnumenn liafa
ætíð nnnið okkur í þessum leik. Núna töp-
uðum við með 14 stigum gegn 28.
og segja, hvað ég hef lært af því að spila
bridge hér í fjóra vetur:
Að síðustu ætla ég að vera hreinskilinn
í fyrsta lagi: Bridge er tímaþjófur.
I öðru lagi: Bridge er nautn.
Þess vegna óska ég þeim, sem kunna ekki
bridge, til hamingju, en undir niðri vor-
kenni ég þeim.
Ekki er hægt að skilja svo við bridgeþátr,
að spil fylgi ekki með.
MUNINN 93