Muninn - 01.11.1966, Blaðsíða 9

að orði: „Ja, taki nú liver hauslaus of-
an.“
Á Húsavík skiptist hópurinn í tvennt.
Sumir tóku sér ferð á liendur og skoðuðu
hin illræmdu Tjörneslög, en aðrir létu sér
nægja að syngja þau, meðan þeir mældu
götur á Húsavík. Dulítill dans var tramp-
aður í Hlöðufelli, og var þar Steingrímur
nokkur manna ákafastur. Eftir hopp tals-
vert, var slegið í gæðingana á ný og ekið
drjúgan, þar til hillti undir Laxárvirkjun.
Var mönnum þar befalað að stíga út og
kanna fyrirbærið. Er ekki getið um, að
nokkur hafi impónerazt við sýnir þær, er
þarna voru á boðstólum, utan er Jón Eldon
tók á sig rögg ásamt fleiri fullhugum og
kleif geymi einn ferlegan, er þarna var til
staðar. Á niðurleiðinni gerðist það, að
neðsti hluti stigans var fjarlægður, og varð
Jón því að hanga góða stund, unz hann
áræddi að láta sig falla niður. Var honum
og hans tilburðum lagnað að verðleikum.
Leið nú óðum að heimferð. Sneru túrist-
ar hnuggnir frá hinum blómlegu byggðum
Þingeyinga. í skapvonzku sinni hófu aftari-
bílsmenn að níða Jakob og bókasafnsnefnd,
en hann brást hinn bezti við, og sneru menn
sér þá að Ásbirni, en hann virtist hvorki
sjá né heyra. Urðu gárungar því fljótt leið-
ir. Sungin voru nokkur ágæt tilbrigði við
stefið: „Og hrærir skyr í stórri, sterkri
steypuhrærivél“ undir handleiðslu þeirra
Magnúsar, Hilmars og Árna. Rennt var að
Heimavistinni um kl. 19.30 við tilheyrandi
júbileum. Var marserað í kringum Vistina
og sungið. Egill var síðan tolleraður þrisv-
ar, en hans fararstjórn og allt viðmót höfðu
verið til fyrirmyndar og öllum til ánægju.
Bílstjórarnir, þeir Leifur og Jón, neituðu
tortúrinu og voru því húrraðir í þakkar-
skyni fyrir prýðisstjórn farartækjanna. Loks
var skólasöngurinn sunginn, en ræðuhöld
voru engin, þar sem Einar Halla var ekki
með. Engar vísur voru heldur kveðnar, enda
Ragnar heirna að lesa latínu. Hélt nú hver
til síns heima, og kann ég þessa sögu ekki
lengri. J. Bl.
MUNINN 9