Muninn - 01.11.1966, Blaðsíða 23

PRO MILLE
KVEÐJA TIL ÞÓRIS SIGURÐS-
SONAR VORIÐ 1966
Hjá skarpgáfuðum kennara á skólabekk
ég sat,
ég skildi þetta dræmt í allan vetur.
Þó reyndi ég af alhug að gera hvað ég gat,
það gerir ekki nokkur maður betur.
Þó reyndir þú að kenna, þú leitaðir og last,
þú lifðir meðal okkar heilan vetur.
í kennslustundum öllum þú gerðir hvað
þú gazt,
það gerir ekki nokkur maður betur.
Nú skilja vorar leiðir á lífsins gönguferð,
og ljúft er mér að yrkja til þín stefið.
Þótt einkunn mín sé sparleg og ekki
mikils verð,
mun okkur báðum verða fyrirgefið.
R.
Við Menntaskólann var mánaðarfrí,
mest til að þóknast okkur.
Og fólkið það gladdist og fagnaði því,
frelsið er betra en nokkur
flaska, sem gutlar alkohól í,
eða afgamall fjórhjóla rokkur.
En það er svo margt, sem reynist raun
fyrir reynslulausan og ungan svein,
sem veraldarinnar ei kennir kaun,
og kannast ei neitt við vínsins mein.
Hans er að uppskera „heimsins laun“,
hans er að lenda á meistarans bein.
í huga mér sé ég þá hryggðarsýn,
er hingað ég kom í þriðja bekk.
í framtíðarljóma var menntun mín,
sem mánaskin yfir kvíastekk.
Nú sit ég á barnum og blanda vín
og borga með fölskum tékk.
K.
MUNINN 23