Muninn - 01.12.1966, Blaðsíða 29

og var sú ferð mjög ánægjuleg, og má þar
t. cl. nefna ökuferð gegnum afarmikil jarð-
göng og siglingu um Geirangursfjörð, sem
er í senn fallegur og hrikalegur, dvölina í
Geiranger og keyrsluna upp úr dalnum. Eru
íbúar Geirangers ekki nema -500—400 á
vetrum, en þúsundir ferðamanna dveljast
þar á sumrin. Munu hópnum verða minnis-
stæðir hinir ljúffengu nestispakkar, sem við
fengum til fararinnar í Álasundi, víst er
]rað, að fuglunum í Geirangersfirði geðjað-
ist vel að innihaldi þeirra. Var hópurinn
þarna í tveimur bílum, og mikil gleði ríkj-
andi, sungið og kveðist á af svo miklu kappi,
að sumuni þótti nóg um.
Síðasti dagurinn í Álasundi var frjáls.
Fóru menn þá í búðir og skoðuðu það, sem
markvert var að finna í bænum. Þar sem
þetta er vinabær Akureyrar, fengum við
nokkra fyrirgreiðslu, svo sem ókeypis stræt-
isvagnaferðir, sundlaugabusl o. fl. Svo að
eitthvað sé nefnt, er útsýnið af Fjeldstuen,
sem er mikil hæð rétt í útjaðri bæjarins,
mjög rómað, en þaðan sést yfir allt Álasund
og nágrenni. Urn kvöklið var okkur boðið
á dansleik í Jazzbuen, danshús mennta-
skólanenta í Álasundi. Fíafa þau sjálf séð
um innréttingu hússins, en það stendur
niðri við sjóinn, og er það sem gömul ver-
búð. Fannst okkur húsið hið skemmtiieg-
asta, en ekki mun öllum hafa líkað tónlist-
in, sem var eingöngu jazz, a. m. k. hófu gest-
irnir upp raust sína og sungu íslenzka slag-
ara og skólasöngva góða stund, en urðu síð-
an að láta í minni pokann fyrir hljómsveit-
inni, og jazzinn hófst á ný.
Næsta morgun var lagt af stað til Oslo.
Leiðin þangað er eflaust geysifalleg, og
hefði verið gaman að sjá meira af henni, en
veðurguðunum þóknaðist ekki að gefa okk-
ur betra veður en rigningu og þoku, sem
stytti þó upp á köflum, en þó var útsýni
afar lítið. í Dombas borðuðum við hádegis-
verð og fengum þá liinar sígildu bollur. Að
mataræði Norðmanna annars ólcistuðu,
hvert getur verið bæði hollt og gott, verður
að segjast, að við fitjuðum eilítið upp á
trýnið, þegar á borðið konru í fjórða sinn
bollur, ýrnist úr kjöti eða fiski og annað eft-
ir því.
Okum við nú sem leið lá suður Guð-
brandsdalinn og gistum um nóttina á Bir-
kebeiner farfuglaheimilinu í Lillehammer.
Þar voru viðtökur mjög góðar, húsakynni
skemmtileg, og síðast en ekki sí/.t sá til sólar
í fyrsta sinn. Reyndist borgin hafa upp á
ýmsar lystisemdir að bjóða, svo sem hinn
skemmtilegasta útiveitinga- og dansstað,
sem menn fjölmenntu á. Þá lentu og sumir
á bítladansleik hjá innfæddum táningum
o. s. frv. Víst er, að þar leiddist engum.
Morguninn eftir var safnið „De Sand-
MUNINN 65