Dýravinurinn - 01.01.1889, Blaðsíða 48

48

að það er betra fyrir skepnuna og hagur fyrir eigandann, að hún hafi nægilegt
fóður frá haustnóttum til grænna grasa næsta vor. Tvær kýr í fjósi, vel fóðraðar,
eru eigandanum arðmeiri enn 4 kýr kvaldar.
Leggið yður vel á minnið livernig feit sauðkind lítur út á haustdegi
og hvernig hún er á vordegi, eptir
harðan vetur, þegar hún varla
getur reist sig fyrir hor; hugsið
uin hvað þessi skepna muni haíi
kvalist. Hugleiðið vandlega hvort
þetta muni ekki vera meira enn
óviljaverk og ráðleysi, hvort það
muni ekki öllu fremur vera illverk
gagnvart þeirri skepnu, sem ein-
ungis er upp á náð eigandans
komin, og hvort það sje ekki,
jafnfraint því, að það er ósærni-
leg meðferð á skepnunni, i 11
ineðferð á efnahag eigand-
ans sjálfs.
Allir (inna að það er mannúðlegt, að taka lííið sem íljótast og kvala-
minnst af(!|skepnunum, þegar þær eiga að missa það. En er þessa ætíð gætt,
cinkum í sláturtökunni á haustum í kaupstöðunum. ]>að er ekki falleg sjdn,
þegar haldið er í ána rjett hjá dilknum hennar, meöan vcrið er að skera hann,
svo hún er að lykta af honum meðan hann er að deyja. Hálsskurður er Ijót
aðíerö og illur dauðdagi; það ætti að taka upp þá venju að rota sauðkindina
áður enn hún er skorin, eða svæfa hana, eins og víða er venja þegar nautum er slátrað.
Af smáfuglunum eru snjótitlingarnir þeir einu, sem flýja á náðir mann-
anna í vetrar haröindunum. Gleymið ekki að gefa litlu aumingjunum moðrusl,
þegar þeir eru kaldir og svangir.
Að endingu held jeg að ekki sje óþarft að minna lærða menn og leika
á það, að það eru til lög á Islandi, sem ákveða hegningu fyrir illa meðferö á
skepnuin. ]>að sjást sjaldan í blöðunum dómar, sem leiða af þvf, að einhver hati
koinizt í bága við þessi lög. Ókunnugir hljóta því að halda, aö annaðhvort sjeu
lögin gleymd, eða að meðferðin á skepnunum á Islandi sje óaöfinnanleg. |>að
færi betur ef svo væri.
Óskandi væri að nokkrir hefðu sumt af þessu í minnisbók sinni, en
hinir kynna það utanbókar.
T. G.