Heimilisblaðið - 01.03.1939, Blaðsíða 6

46
HEIMILISBLAÐIÐ
en vissi ekki um ástæðurnar sagði við ann-
an mann: »Líttu á, þenna náunga. Ilann
ríður á baki tígrisdýrsins, hann situr á
því og er líkastur einhverjum guði. Hvaö
hann á gott!« Þegar maðurinn, sem sat á
baki tígrisdýrsins hevrði þetta, sagði hann:
»Þið horfið á mig og haldið, að ég sé svona
hugaður, en hvernig getið þið vitað, hvern-
ig mér er innan brjósts. Þar eð mig sár-
langar til að losna, en get það ekki, getur
enginn vafi leikið á því, hve bágt ég' á«.
I Kína er ein fuglategund tamin, til að
veiða fiska. Það er skarfurinn. Það eru
menn, sem fara á flekum út á ár og vötn
með skarfana, en hafa hring um hálsinn
á þeim, svo þeir gleipi fiskana ekki sjálfir.
Hvergi, í heimi hefir verið eins mikiö
framleit: af silki og' í Kína. Samkva-mt
sögu Kínverja var fyrst farið að rækta
silkiorminn til nytja fyrir 4—5000 árum.
I þrjú þúsund ár var þessi framleiðsluað-
ferð geymd eins og helgasti leyndardómur.
Það er í frásögur fært, að prinsessa, sem
giftist valdhafa í fjarlægu landi hafi lagt
lif sitt í hættu meö því að flytja burtu
með sér fræ mórberja-trésins (blöðin eru
notuð til fóðurs silkiorminum). önnur sögu-
sögn hermir, að munkar hafi smyglað þessu
út úr landinu til Konstantinopel í pila-
grímsstöfum sínum.
Greint er á millj tveggja tegunda silki -
ormsins, sem lifir á mórberjatrénu og þess
vilta, sem lifir á eikarblöðum. Mölurinn
verpir venjulega um 400 eggjum. Þegar
ormurinn er þroskaður spinn.ur hann hýði
utan um s.ig og er trefjan. á lengd frá 400
til 1300 metrar. 18 pund af nýjum hýðum
fara í eitt pund af hráu silki. Mörg bcrn
í Kína gera sér það til g'agns og' gamans
að rækta silkiorma.
Barnaskólum er skift í yngri og eldri
deildir, hin fyrri er fjögur ár, hin síðari
tvö ár. Þær geta verið skildar að. Náms-
greinar eru: Borgarafræði, þjóðfélagsfræði,
alþjóðarmálið eða mandarín, náttúrufraöi,
reikningur, leikfimi og söngur.
Það eru ekki nærri öll börn í Kína, sem
hafa fengið að fara í skóla, þó mörg þúsund
barnaskólar séu dreifðir um landið. En
það hefir verið ákveðið, að frá ágúst 1940
verði almenn skólaskylda.
Börnum er líka kennd kurteisi. I gamla
daga var þeim kennd »Hsiao King«, sem er
gömul bók, sem á að kenna þeim yngri
framkomu í öllum smá. atriðum við þá
eldri, sérstaklega foreldrana. Þau verða t.
d. að hneigja sig virðulega fyrir þeim, sem
eldri eru, þau mega ekki rétta eða taka
við neinu með annari hendinni, ég tala
ekki um að rétta það aftur fyrir sig, heid-
ur með báðum höndum, standandi. Það má
ekki taka sitjandi á móti neinu eða rétta
það. Þau mega alls ekki tala ljótt og ekki
skella hurðum.
önnur bók, sem börn urðu að læra, voru
tuttugu og' fjórar sögur um umhyggjusemi
við foreldrana, til að hvetja þau með for-
dæmum annara. Hér eru tvær af þessum
sögum. Ef til vill hafið þið heyrt þær áður,
en samt ætla ég að segja ykkur þær, því
að sjaldan er góð vísa of oft kveðin.
Drengur var nefndur Pu Yu. Hann var
óhlýðinn, og eitt sinn refsaði móðir hans
honum með vendi. Við fyrstu höggin tók
drengurinn að gráta beisklega. »Ég hefi
oft refsað þér þung'legar en nú, en þér hefir
varla nokkurntíma vöknað um augu.
Hvernig stendur á því, að nú viröist þig
kenna svo mjög til?« spurði móðir hans
hissa. »Ég græt ekki af því, að þú hafii
barið mig fast, heldur af því, að þú hefir
alls ekki barið mig fast. Af léttum högg-
um þínum ræð ég hve hröðum fetum afl
þitt fjarar út og það hryggir mig«.
Einu sinni var fátæk kona. Hún atti
son er var 9 ára að aldri. Hún varð veik
og hafði lengi ekki getað neitt nokkurs mat-
ar, en langaði þó óstjórnlega til að borða
fisk. En hún átti enga peninga til að kaupa
hann fyrir, en auk þess var þetta um há-
vetur, öll vötn og víkur harðfrosin og því
engan fisk að fá. Sonurinn var í öngum
sínum yfir þessu, því hann hafði gert marg-
ar árangurslausar tilraunir til að verða við