Heimilisblaðið - 01.01.1946, Síða 4

4
orðið. Var þá nokkuð farið að „falla út“ og
gott að fara flæðarmálið, sem auðvitað var
snjólaust, en ofar var samanbarin snjólirönn.
Á Mýrdalssandi eru auk Múlakvíslar og
smærri lækja tvær ár með stuttu millibili
Blautakvísl og Háöldukvísl. Þær falla í sam-
eiginlegum ósi í sjóinn, og er það kallað „Stóra
útfalliS“. Höfðum við gott vað á því á „fjöru-
broti“, og voru nú engar teljandi torfærur
fyrr en kom að útfalli Múlakvíslar. Þá var
svo fallið að, að ekki var hægt að fara fjöru-
brot, enda nokkuð farið að dimma. Við héld-
um því spölkorn upp með ósnum, þar til
líklegt þótti að fært væri. Þar var lagt lit í
og komst allt heilu og böldnu yfir, þótt vntn-
ið væri alldjúpt. Það tók okkur, sem gang-
andi vorum, upp undir bringspalir.
Nú gekk ferðin tafarlaust, og til Víkur,
komum við nokkru eftir að aldimmt var orð-
ið. Fengum við þar gistingu og góðan beina
hjá kunningjum okkar og urðum fegnir að
hvílast.
Næsta dag fórum við frá Vík laust fyrir
hádegi, nú aðeins tveir saman með pokana
á öxlunum. Við fórum sem leið liggur út
yfir Reynisf jall og svo beint yfir Dyrhólaós,
sem er allstórt stöðulón milli Reynishverfis
og Dyrhólahverfis, að norðanverðu við Dyr-
hólaey.
Við fórum bjá Dyrhólum. Á þeim bæ bjó
í fornöld kappinn og göfugmennið Kári Söl-
mundarson, tengdasonur Njáls á Bergþórs-
hvoli, spekingsins, sem allir kannast við. —
Skammt þar fyrir vestan er bær, sem heitir
GarSakot. Þangað héldum við og fengum
liinar beztu viðtökur og næturdvöl. — í Garða-
koti bjó þá Jónatlian Jónsson, sem síðar varð
vitavörður í Vestmannaeyjum.
Frá Garðakoti fórum við suður að sjón-
um til þess að losna við snjóófærðina. Svo
komum við að Hvoli. Þar bjó þá Guðmundur
Þorbjarnarsori, sem nú er á Stóra Hofi á Rang-
árvöllum. Hann var ekki heima, en frú Ragn-
hildur gaf okkur góðan kaffisopa. Við spurð-
um um árnar, sem nú voru fram undan, og
var okkur sagt, að Hafursá væri fær á íshrafli,
en Jökulsá befði verið viðsjál síðast þegar
af henni fréttist.
Jón, tengdafaðir Guðmundar, gekk með
okkur út að Hafursá og leiðbeindi okkur hvar
HEIMILISBLAÐlB
bezt væri að fara. Við kvöddum Jón me
virktum, og að skilnaði sagði hann: „Snnl_
þið aftur, drengir, ef ykkur lízt illa á Jökuls8
Við þökkuðum heilræðið og béldum áfra111,
Hröðuðum við ferðinni sem mest, enda víJr
létt að ganga lábarinn fjörusandinn. Segir
nú ekki af förinni, fyrr en við sjáum vatnsfar
veg með litlu vatnsrennsli, en ofan við flæðar
málið var hár og samanbarinn ísjakaveggur-
„Þetta er víst Jökulsá, og ekki fyrirferðar-
mikil“, sögðum við og lögðum út í án j)eS®
að stanza. Vatnið tók aðeins rúmlega í ',ne
og tók ekki langa stund að komast á þurrt
hinum megin.
En þá lieyrðum við allt í einu mikinn gn>'
og gauragang að baki okkar. Varð okkur h^
ið við og sáum livar mikill vatnsflaumur n>e
stórjakaburði ruddist fram farveginn, selU
við vorum nýkomnir yfir. Þessi flaunn,r
fleygðist með miklurn hraða og afli í sjó fralU
þar sem brimið tók við og kastaði jökunuU1
í ýmsar áttir.
Þögulir horfðum við á jiessar bamfarir 11,11
stund, en gátum ekki lengi orða bundizt °í-r
lofuðum Guð og hamingjuna fyrir, livað lliatu'
lega við sluppum fram hjá þessari ægile8u
torfæru.
Eftir að við höfðum hvílt okkur uni stuU
og snætt af nestinu, liéldum við áfrain fer
inni. Langt var enn til bæja. Var tekið a
syrta í lofti, og bráðum fór að bregða birij1-
Enn fylgdum við flæðarmálinu, og nú Iur
óðum að dimma. Svo sáum við ljós, og J1^
afréðum við að yfirgefa sjóinn og stefna ll
eitt ljósið, sem ekki virtist allfjarri. Snj°r
inn var liér lieldur minni og auðfundið var’
að frostið var að minnka. Einu sinni urðuUl
við þess varir, að mjög veikur ís var un
fótum okkar og djúpt vatn. Ekki koin þetta
að sök, og áfram héldum við, þar lil við kon1
um að bæ. Þar hittum við mann að máli
spurðum hann, hvar við værum staddir. Ma
urinn nefndi bæjarnafnið, sem ég man uU
óglöggt, minnir að það væri Hólakot. »
spurði, hvort langt væri að Eyvindarhól"m'
„Það er örskammt héðan“, var svarað.
„Þangað ætlum við“, sagði ég.
„Þið fáið ykkur að drekka“, sagði inaður
inn ^g bauð okkur inn, en við sögðunist e
vilja stanza. Var þá komið með mjólk, se,u
við drukkum með beztu lyst. Síðan ^°ul