Heimilisblaðið - 01.01.1946, Blaðsíða 15

HEIMILISBLAÐIÐ
15
^faöairimi frá Alaska
Eftir James Oliver Curwood
SöguþráSurinn:
1 Seattle hefur ung stúlka, MARY STANDISH, koinið á
síðustu stundu um horð' í gufuskipið Noine, sem er á leið
norður með ströndum Alaska. — Meðal farþega ú skipinu cr
ALAN HOLT, ungur Alaskainaður, sem tengdur er því landi
með órjúfandi böndum, og STAMPADE SMITH, gamall mað-
ur, sem mjög hafði komið við sögu, þegar gullleitin stóð
sem hæst í Alaska. — Með Mary Standish og Alan Holt hef-
ur tekizt nokkur kunningsskapur á skipsfjöl. Hefur Alan
skýrt henni nokkuð frá Alaska og málefnum þar í landi,
m. a. hvernig ameríski auðmaðurinn JOHN GRAHAM merg-
sjúgi landið frá gullstóli sínum í Bandaríkjunum, og verð-
ur Mary allhverft við þá frásögn hans. Með skipinu cr einn
af umboðsmönnum Grahams, ROSSLAND að nafni. Og ckki
líður á löngu, unz Alan kemst á snoðir um, að eitthvert leyni-
legt og dularfullt samband er á milli Mary og Rosslands,
enda þótt hún virðist hvorltveggja í senn hafa andúð á mann-
inum og ótta af lionuni. — Þegar skipið nálgast Cordova,
kemur Mary á fund Alans og tjáir lionum, að hún verði að
yfirgefa skipið, áður en það komi í höfn, því að þangað
megi hún ekki koma lifandi, en Alan leggur naumast
trúnað á frásögn hennar. Að næturlagi steypir Mary sér
fyrir horð, og verður hennar ekki vart eftir það. í sama
mund finnst Rossland í klefa sínum, særður hnífsslungu.
Alan fer af skipinu í Cordova og tekur að leita að líki Mary,
en án árangurs. Heldur hann síðan lieimleiðis. Þegar hann
kemur í skógarrjóður í grennd við lieimili sitt sér liann þar
unga stúlku, sem er að skjóta flugeldnm, en þetta er á þjóð-
hátíðardegi Bandaríkjanna. Þekkir liann þar Mary Standish
og hrópar nafn hennar.
XIII.
að Alan hafði kallað nafn hennar einu sinni var
^111 rÖdd ltans brysti, og hann hreyfði sig ekki úr stað.
ann gat ekki efazt. Þetta var engin ofsjón. Þetta var
8aönleikur. Honum varð svo ntikið um þetta, að liver
laug í líkama lians titraði, þar sem liann stóð þarna
®nts og hann hefði sprottið upp úr jörðinni. Og síðan
Sotst yfir hann eitthvert magnleysi. Allt afl virtist
j e^lu ur vöðvum hans, og handleggirnir liéngu inátt-
ausir niður með síðunum. Hún var þarna í raun og
Jeru " og lifandi. Hann sá livernig fölvinn í andliti
'ennar vék fyrir dökkum roða, og hann heyrði lágt
P’ cr hún stökk ofan af trjábolnum og kom á móti
Williams álítur, að járnið muni end-
ast full hundrað ár enn. Og sama máli
gegnir um mangan. Hvað nikkel snertir,
álitur Williams að Suderhury-hcraðið í
Ontario, Kanada, geti eitt fullnægt þörf-
inni í 25 ár. Þar við hætast svo nikkel-
birgðir í Brusilíu, Nýju Caledoníu
(frönsku), Sovétríkjunum og Norður-
Finnlandi.
Hvað króm áhrærir ætti Tyrkland,
Suður-Afríka, Suður-Rhodesia og Sovét-
ríkin að geta fullnægt þörfinni næstu
tvo inannsaldra eða vel það. Erfitt er að
segja nokkuð um tungsten, en telja má,
að Kína muni í mörg ár enn geta séð
fyrir þeirri þörf. í Colorado. er nægilegt
molybdcen til næstu 20 ára. Ekki er tal-
irin yfirvofandi skortur á vanadium, né
heldur á kobolt.
Hins vegar eru ekki glæsilegar horfur
að því er kopar, hlý, zink og tin áhrær-
ir. Kopar-námur þær, sem nú eru starf-
ræktar, endast trauðla meira en 40 ár
enn. Blý endist varla lengur en næstu
20 árin. Zink er talið munu cndast 30
ár. Og livað tin snertir eru horfurnar
svo slæmar, að Williams leiðir alveg hjá
sér að spá nokkru um það. ,
Nokkru hjartsýnni er hann livað anti-
mon áhrærir, með því að hann telur, að
Kína eitt muni geta fullnægt þeirri þörf
næstu 50 ár. Aluminium, magnium og
kvikasiljur telur hann að muni cndast
fulla öld.
Williams telur, að núlifandi kynslóð
muni ekki skorta platinu, og sú kynslóð
og hin næsta muni liafa titan til auðn-
synlegra þarfa. Brennisteinn á að endast
næstu 50 ár, og fosföt, nilröt og kali
100 ár enn.
Birgðir af gipsi, asbesti og steinsalti
eru taldar munu endast til ársins 2000.
Hins vegar eru demantar senn til þurrð-
ar gengnir, og álitið er, að gull og silfur-
námurnar, sem nú eru starfræktar, verði
tæmdar í síðasta lagi að 25 árum liðn-
um, miðað við þær vinnsluaðferðir, sem
nú eru notaðar.
Að þessu athuguðu —
Samkvæmt framansögðu er þá niður-
staðan í stuttu máli sem hér segir: Nokkr-
ir þeirra niálina, sem nefndir hafa ver-
ið, nuinu endast mannkyninu um einnar
aldar skeið enn, eða ríflega það. Aðrir
verða þrotnir að liðnum einum manns-