Heimilisblaðið - 01.01.1946, Blaðsíða 20

20
lega og glaðlega hún talaði um lieimili lians sem sitt
eigiS. Hún gekk á undan lionum inn í runnann og sólin
ljómaSi í hári hennar. Hann greip riffilinn sinn og
fylgdi henni eftir og augu hans dáSust aS fegurSinni
í línum liins granna líkama. Hann fylltist HfsgleSi, sem
hann hafSi ekki fundið til í mörg ár og hélt, að liann
mundi aldrei finna til framar. Svo komu þau í ofur-
lítinn grasivaxinn og blómgaðan rjóSurbolla og þar kraup
maður við eld og við hliS hans stóð lítil stúlka með
tvær hárfléttur, sem lágu ofan á bakið. Það var Nawad-
look, sem fyrst leit við og sá, liver var í fylgd með Mary.
Svo heyrði Alan ofurlítið hvellt óp til liægri liandar
við sig, óp, sem aðeins ein manneskja í öllum lieimin-
um gat rekið upp, og það var Keok. Hún missti spreka-
knippið, sem hún hélt á og ætlaði að bera að eldinum
og hljóp beina leið til hans, og Nawadlook, sem var
stilltari en liún í framkomu, var þegar komin á liæla
henni. Svo liristi hann hönd Stampade, en ICeok hafði
hnigið niður meðal blómanna og var farin að gráta.
Hún grét ævinlega, þegar hann fór burt, og grét líka,
þegar hann kom aftur. En það var líka Keok, sem fyrst
rak upp glaðværan skellililátur, og Alan tók eftir því,
að hún hafði ekki liárið í fléttum eins og Nawadlook
gerði enn, lieldur hafði sveipað því um höfuð sitt á
sama hátt og Mary Standish gerði.
Framh.
HEIMILISBLAÐIP
pB
m 1
S o
m
0
BÓKARFREGN
Kyrtillinn.
1.—3. bindi, eftir Lloyd Dougl,,s’
kom út nú fyrir jólin. ljtgef(,n,^‘
er Bókageriiin Lilja.
Þctta er heimsfræg skáldsaga, scm ger
ist á Krists döguin. Henni hefur verl
líkt við hin ódauðlegu listaverk «Ql|°
Vadis?“ og „Ben Húr“. Hún hefur verið
metsöluhók í Ameríku og auk þess 'er
ið tekin á kvikmynd í eðlilegum litm'1,
Þessi hók á það skilið að verða ke)Pl
og lesin. Vildum vér óska, að hún kæ111
ist inn á sem flest heimili.
í sambandi við það, að getið er þesS
arar hókar, vildum vér vekja athygli leS
endanna á Bókagerðinni Lilju, sem g
ur einungis úl úrvalshækur. Ef Bóka
gerðin Lilja stendur á einhverri bók, Þ®
er það full trygging fyrir að bókin sC
góð og hoB til aflestrar.
Bækur Lilju eru sérlega vel valJar
til fermingar- og tækifærisgjafa.
1. a.
Rubens - Frh. af bis. n.
rómuð mynd og sannlega listaverk — en liann
gat aldrei tileinkað sér frumeðlisþætti allrar
trúar, sem er glíma mannsins við þjáningar
og hrörnun og sigur lians yfir henni. Þess
vegna eru trúarlegar myndir hans oft metnar
til gildis út frá sjónarmiðum, sem ekkert eiga
skylt við trúarbrögð. Þetta er einkenni lista-
mannsins: Hann er ekki leikari, sem getur
gert sig til. Myndir Rubens, livort sem þær
eru trúfræðilegar eða goðsögulegar eru byggð-
ar upp af hugmyndum sjálfs lians, þeim jarð-
vegi menningar og hugsunarliáttar, sem hann
sjálfur er sprottinn úr. Tímarnir voru æsinga-
tímar í trúfræðilegum skilningi, gagnárásar-
tímar kaþólsku kirkjunnar gegn mótmælend-
um. Honum gazt vel að hugmyndum Jesúíta
um volduga og ægjandi skreytingar. Stjórn-
málaþróun aldarinnar var mótuð af spillingu
ítalskra stjórnmála og heiðins liugsunarhátt-
ar þaðan, og Rubens var lærður í klassiskui11
bókmenntum.
Ég get ekki ímyndað mér, að sá maðuf s®
til, sem sjái neinn mismun, livort sem 1°
nakta kvenfólk í myndum hans á að veT‘‘
heiðnar gyðjur eða kristnar meyjar. Ég Set
vart ímyndað mér, að hinar mörgu kros»
myndir hans gefi nokkrum hugmynd uu*
liarmleik krossins. Það, sem athygli og
að'
dáun vekur, er hið mennska í myndum haU »
sérstæði skilningur á lífinu og gildi m31®,
ins og tign í leik lífsins, þessari órólegu, sl
streymandi iðu, sem sveiflar mönnunuu1
áfram, eins og hann sýnir okkur í myndiB111
„Kermis“. ^
Ég lief sagt, að listamennirnir sverji V1
Rubens. Þeir gera það líklega af því, að han»
er mesta skáldið í málaralistinni, sagt llie
aUri virðingu fyrir Giotto, Tintoretto og
Greco. Hann var andstæðukenndur í list sin111’
en hóf andstæðurnar og sameinaði í seðr3