Heimilisblaðið - 01.01.1946, Síða 21

Ö EIMIL I S B L A Ð IÐ
21
V
Veldi. Orka lians og vinnuafköst voru svo
|eysileg að myndir lians skiptu þúsundum.
egar hann dó, var sköpunarþróttur lians
e'amaður og hann fann sjálfur til þess að
eztu verk lians yrðu ahlrei gerð. Aðeins
lslamenn geta fundið til þessa, einungis þeir
^enn, sem eytt liafa ævi sinni til að beizla
°r^u sína og beina liæfileikum sínurn í ákveð-
11111 farveg. Smátt og smátt verða augu þeirra
lla2inari, hönd þ eirra öruggari. Þeir sjá veil-
Ur’ þar sem þeim þótti áður allt fullkomið.
eir bafa lært liið erfiða stafrof listarinnar
geta þýtt tungumál, sem öðrum er ekki
lllugulegt að skilja án aðstoðar þeirra. Vissu-
e8a var Rubens vel af Guði gerður, en gleym-
11111 ekki árum lærdóms lians og þjálfunar,
K eymum því ekki, að' hann gerði skyssur og
Ur skyssur og braut lieilann um hin marg-
Vl8legu vandamál. Hann þjáðist aldrei af sál-
j'jUllgist eins og Michelangelo og Rembrandt.
31111 gat unnið með óskiptri athygli að mynd-
Uln 81Uum og léttur í bragði. Þegar frumdrætt-
ajnir voru fullgerðir greip hann pensilinn með
gerri taugarósemi og fyllti þá litum af lijart-
anægju og öryggi, sem gat ekki skeikað.
” að, sem sterkast verkar á auga lista- (
j. aunsins, eru ekki litirnir lieldur formin, út-
s)Ullr blutanna“, skrifar Rubens. List lians
estir þetta. Rubens er einn þeirra fáu
jtamanna, sem hafa það sem kallað er
saijU^a ^^fniningu fyrir formum“. Það er
ei]Ua ^VC uinfult bann dregur mynd upp, fá-
hv Strik úr pensli hans láta ekki fara fram
in'1 a*loriendunum hinn hárfína skilning lista-
0„ fls\ns á forminu, lieldur gera hann eilífan
lmkk ^annarverðan. Mynd lians „Hinar þrjár
g] aaisir“ er sennilega einn fegiirsti og
skil *-ega8ti vottur um þennan næma form-
að lllg °& sýnir. undraverðan árangur við
MaJa a léreft mýkt og yndisleik hreyfinga.
Jj^^111 finnur og sér, að dísirnar hreyfast,
lllaður viti að þær standi kyrrar á mynd-
Eu
Raiii niestur er þó Rubens samt sem maður.
aðei*1 Cr ser8tæður persónuleiki. Ilann er ekki
8peknS Veiljulegur málari, heldur einnig lieim-
ljst tngur °g fræðimaður. Þess- vegna nær
léref.anS 8Vo Vltt yfir °g 8VO niargt gerist á
lUeno11U-. Aakinn mannslíkaminn, helgir
fólk 1 '^iúinienti og börn, akrar og uppskeru-
’ sognleg augnablik, öllu beldur liann
þar til haga. Stóru, þreklegu nöktu konurn-
ar hans, svo lineykslanlegar teppaveltu-sjón-
armiðum nútímakvenna, eru ekki holdug dýr,
lieldur sköpun ímyndunarafls hans, skilning-
ur hans á fyllingu lífsins og svo sigursælar
fyrir hugsjónir lians, að þær valda úrkynjun
liugsunarháttar okkar sárustu erfiðleikum,
Það er ekkert leyndardómsfullt í list lians,
og því liefur liann verið nefndur „meistari
almenningsins“. Rubens liafði einhverjar þær
heilbrigðustu snilligáfur, sem þekkzt liafa
meðal listmálara, og fyrir þessa lieilbrigði og
það að vera laus við öll undarlegheit og keipi
hefur verið sagt um hann, að liann væri „kaup-
maður listarinnar, sem gaf mönnunum það,
sem þeir þörfnuðust“. Ef liann gaf mönnun-
um það sem þeir þörfnuðust, þá ber Niður-
landabúum lieiður fyrir ást þeirra og um-
hyggju fyrir honum, og sömuleiðis Itölunum,
Spánverjunum og Frökkunum, sem kröfðu
hann aðeins um það bezta.
Heimildarrit: Thomas Craven: Men of Art.
Ferð í verið
Frh. af bls. 6.
minni snjór og víða fokið af veginum, svo
að telja mátti að færðin væri góð. Flestir
komu að Lœkjarbotnum, en aðrir hvíldu sig
einhvers staðar í skjóli við klett eða annað,
sem veitti afdrep. Það gerðum við félagar og
snæddum af nestinu, sem nú var að mestu til
þurrðar gengið. En ekki var lengi setið, því
að ekki var manni lengi að kólna.
Allt gekk nú „eins og í sögu“, og niður í
Reykjavík komum við heilu og liöldnu und-
ir kvöldið.
Það mátti segja, að þessi ferð okkar gengi
að öllu leyti fljótt og vel, og nú skildu leiðir.
Félagi minn fór á skútu en ég suður í Voga.
Ég dvaldi tvo daga í Reykjavík. Fór svo
einn rníns liðs suður um Hafnarfjörð og svo
suður hraunin. Þá var þar vegleysa, aðeins
illa rudd braut. Ég gisti í Hvassalirauni, og
næsta dag komst ég alla leið að Minni-Vog-
um, þar sem ég ætlaði að vera þessa vertíð.
Húsbóndi minn þar og formaður skipsins var
Klemens Egilsson, alkunnur sjósóknari og
aflamaður.
Er nú þessari litlu ferðasögu lokið.