Heimilisblaðið - 01.01.1946, Blaðsíða 8

8
HEIMILISBLAÐIÐ
„Hátíð Sílenusar“ (National Gallery); og
„Jarlinn af Arundel og kona lians“ (Mun-
clien).
Honum leiddist að gera litlar myndir, og
liann átti enga þolinmæði til að nostra við
slíkt útflúr og smáskreytingar, sem fyrirrenn-
urum lians á Niðurlöndum var svo gjarnt að
liggja yfir. „Ég játa“, skrifar hann í hréfi
til Jakobs Englandskonungs 1621, „að upp-
lag mitt er þannig, að það á betur við mig
að mála stórar myndir en smáar, sem nostra
þarf við. Menn eru svona misjafnlega gerðir.
Mér er þannig farið, að stærð og stórvirki
æSÍa mér ekki, og erfiðleikar draga ekki úr
þreki mínu“. Næsta ár var honum falið verk á
licndur, ]>ar sem þetta kom honum næsta vel
María-de’Medici, dóttir holdugs bankastjóra
1 Florenz og sjálf næsta þrifleg, — var
systir konu hertogans af Manua, fyrrverandi
husbónda Rubens. Rubens hafði kynnzt lienni
a ltaliu, þegar hin auðuga Mediciætt liafði
náð því að gera Maríu þessa að drottningu
r rakklands, með kaupskap auðvitað, og gifta
hana Hinrik konungi IV. Hún var snotur,
undirförul og eftir að hafa missa mann sinn
stjornaði hún ríkinu í fjögur ár með aðstoð
italska elskhugans síns og sinnar ítölsku liirð-
ar Hún deildi og barðist við son sinn, Loð-
vik XIII, og þegar Loðvík hafði fest sig í sessi,
let hann selja hana í fangelsi og skipaði að
taka friðil hennar af lífi. Það tókst að sætta
mæðgimn, en sú sætt stóð ekki lengi. María
kom ser upp lier og hersveitir konungsins
biðu lægra hlut við Pont-Dece, en þá skarst
ungur prestur, síðar Richelieu kardínáli í
leikinn og friður og sátt var undirskrifuð.
Mana fekk að lialda hersveitum sínum í sex
f .r’ ,t,ók1 Þá eins °8 siðllr var og venja í
Ijolskyldu hennar að gerast verndari og stjórn-
andi á sviði listanna. Hún lét rífa niður gamla
Luxemhorgar-hótelið og reisa í staðinn mikla
holl handá sér, gerða eftir Pitti-höllinni í
1 lorens. Þegar einn hinna stóru saIa eða mót-
tokuherbergja var fullgert, var Rubens feug-
nin til að skreyta hann með myndum gerðum
af atburðum úr liinni viðburðaríku ævi ekkju-
drottningarinnar. Frönsku málararnir voru
œfir, þegar fenginn var aðkomumaður en
gengxð fram hjá þeim, en María vissi hvað
hun söng og benti á „að enginn annar málari
i Fvropu væn fær um að leysa slíkt stórvirki
af liöndum. Málurum Ítalíu og Frakkland®
myndi ekki nægja tíu ár til að Ijúka því verkii
sem Rubens gerði á fjórum, og gætu auk
þess ekki ráðið við myndir af þeirri stærA
sem um væri beðið“.
Rubens fékk ekki að ráða efni myndanua
og fletirnir, sem liann átti að mála voru stór-
kostlegir: átján fletir þrettán feta háir og
típ feta langir; þrír þrettán feta háir og tutt-
ugu og fjögra feta langir og fjöldi af átta
feta andlitsmyndum. Áður en hann bvrjaói
á verkinu fóru fram langir umræðufundir
og mörg ágreiningsatriði þurfti að jafna
ínilli málarans og drottningarinnar. Þessi
fundarhöld stóðu yfir í sex vikur og þrisvar
varð Rubens að koma síðar til enn frekari
viðræðna, og í hvert sinn fór liann alla þes®a
leiö frá Antwerpen til Parísar ríðandi á hesti-
A þrem árum lauk liann þessu verki. Ruben8
gerði alla frumdrætti og fór yfir myndirnar
tvisvar, einu sinni heima á vinnustofunni’
og aftur, er þær voru héngdar upp í Luxent-
burg- Engum var leyft að koma til að skoð'a,
fvrr en síðasti flöturinn hafði verið þakin»
„svo allur mikilleikur skreytingarinnar v®ri
opinberaður í einu“. Ekkjudrottningin ,,'ar
hnfnari en hún hafði nokkurn tíma búiri
við að geta orðið, og staðhæfði, að Rubens
væri bezti málari heimsins og liellti yfir han»
emstæðri hrósyrðadembu“ og Richelieu kard'
ínáli, og jafnvel frönsku málararnir sung11
honum lof. „Loðvík XIII. var einnig hinú»'
1 “í’ J)e8ar ilann gekk um salinn í
með bt. Ambroise ábóta, sem skýrði myn"'
irnar út frá mikilli þekkingu sinni á Iistui»“-
Fn sjálfur var Rubens langt frá því að vera
anægður. Óhófssemi hirðarinnar hafði f.'-llt
hann ógeði og hann hafði ekki fengið fn11®
greiðslu fyrir verk sitt. „Þegar ég horfi tú
haka yfir þessi ferðalög mín til Parísar1,
skrifar hann,. „og tímann, sem þar fór l’1
onytis, se ég, hve starf mitt fyrir ekkjudrottn-
mguna hefur verið langt frá því að borga sig“-
Myndir þessar eru nú geymdar á safni»u
i Louvre í Frakklandi og valda því að saf»
þetta her af flestum öðrum söfnum verald'
annnar, Sem allegoriskar myndir,* en þannig
Allegoriskar myndir eru þær myndir kallaðar, Þar
sem hin einstöku atriði myndanna svara til eða tákn"
atvik Inns daglega lífs eða vísa til þeirra á táknnJaU
sinu.